2 Weken China: Begin in overweldigend Shanghai en Beijing

We kregen de kans om voor Tom’s werk naar China te gaan. Eén week zou hij moeten werken en de tweede week was hij vrij en konden we dit enorme land verder verkennen: 2 weken China. Voor zijn werk moesten we naar Shanghai en Beijing. Een goede eerste kennismaking en bovendien is er geen groter contrast mogelijk tussen deze twee Chinese steden. Waarbij Beijing voor de rijke geschiedenis van China staat en Shanghai voor de toekomst. De tweede week reisden we van Beijing naar Chengdu per trein, natuurlijk met tussenstops in Pingyao en Xi’an. Daarnaast heeft dit land vanwege het communisme een eigen reishandleiding nodig. Dit land is te groot om in 1 blog te behandelen, alleen de Lonely Planet China heeft al 1000 (onmisbare) pagina’s. Daarom nu eerst week 1: Shanghai en Beijing. Oh, en de onbekende miljoenenstad Changzhou.

2 weken China starten in Shanghai

Is het slim om een reis van 2 weken China te starten in Shanghai? Dit is misschien de minst Chinese stad die je tegenkomt tijdens een rondreis van 2 weken door China. Of eigenlijk zoals de Lonely Planet zegt: ‘Shanghai is real China, but just not the China you had in mind.’ China is communistisch, maar dat zou je niet zeggen wanneer je in Shanghai weer een Ferrari langs ziet rijden. Alle luxe winkels ziet. Of langs een etalage loopt waar je jezelf met een Chinese ster in een video kunt laten plaatsen. Shanghai laat een glimp van de toekomst zien. Niet alleen van China, maar ook van de rest van de wereld.

Met expatbars, wijken die op Londen en Parijs lijken is dit ook een goede stad om te wennen aan China. Ben je het Chinese eten zat, dan is dit bijvoorbeeld ook de plek om een ijscoupe te eten bij de Haagen Dasz. Slaat het ergens op? Nee, maar het is wel lekker. In Shanghai vind je ook de meest luxe hotels die je in China kunt vinden. Zo sliepen wij in wat nu het Golden Tulip Bund New Asia hotel Shanghai. Misschien niet het meest authentieke hotel van onze reis, maar een heerlijk comfortabel viersterren hotel op loopafstand van The Bund.

Bezoek een aantal van de hoogste wolkenkrabbers ter wereld

De sky is the limit in deze stad. Letterlijk, want in Shanghai staan enkele van de hoogste wolkenkrabbers ter wereld. Waaronder de Shanghai Toren die met 632 meter de hoogte het op-één-na-hoogste gebouw ter wereld is. En het hoogste publiek toegankelijke observatiedek heeft op 562 meter hoogte (dit record deelt de Shanghaitoren met Ping An Finance Centre (ook in China). Wil je dus zelf hoog staan, moet je naar China. Natuurlijk hebben wij dat gedaan. Vanaf de Shanghai toren kijk je neer op al die andere wolkenkrabbers die de skyline van Shanghai rijk is. Zoals de Shanghai World Financial Center van slechts 492 meter en de Jin Mao toren van maar 421 meter.

Daarom wil je ook naar The Bund in Shanghai

Het is leuk om vanuit de wolkenkrabbers naar Shanghai te kijken, wat met bijna 25 miljoen inwoners een enorme metropool is. De grootste van China en de op-twee-na-grootste ter wereld. Dus stad zover het oog rijkt, vooral wanneer je hier op een bewolkte dag komt (laten we het in dit geval maar bewolking noemen). Nog leuker is het haast om naar de skyline van wolkenkrabbers te kijken. Ze zijn enorm, en verlicht en met enorme lichtkranten en videoscherm uitgerust.

De skyline geeft een futuristisch aanblik. En het beste kun je deze bewonderen van The Bund. De meeste van deze art deco en neoclassische gebouwen aan deze boulevard zijn begin 20e eeuw neergezet en deze promenade ziet er dan ook ontzettend on-Chinees uit. In deze wijk vinden jullie de tofste rooftopbars om ook in het donker van deze skyline te genieten. Ook zie je hier veel verloofde stelletjes voor hun pre-wedding fotoshoot. Alle vrouwen in mooie rode jurken, want dat brengt geluk.

Vergeet niet de snelste trein ter wereld te nemen

En weer een record voor China: de snelste passagierstrein ter wereld rijdt vanaf de luchthaven naar het centrum Shanghai. Met een vaart van 430 kilometer per uur raast deze trein naar de stad. Voel je daar veel van? Nou wel als je probeert te gaan staan. En als je naar buiten kijkt, trekt het landschap wel heel snel aan je voorbij. Overigens rijdt de trein niet altijd op topsnelheid. Dus check van tevoren even wanneer de Maglevtrein op topsnelheid rijdt, dan kun je altijd besluiten je reistijden daar iets op aan te passen. Door nog even een drankje te doen op Shanghai Airport bijvoorbeeld.

Verder in Shanghai

Eerlijk is eerlijk, tijdens onze 2-weekse reis heb ik verder niet veel van Shanghai gezien. Nadat Tom mij op de aankomstdag alle rooftopbars wilde laten zien waar hij eerder met collega’s was geweest, was onze zondag een hele rustige. Daarna moesten we nog even wennen aan het ritme van Tom aan het werk en Maaike op stap. De eerste dag zou Tom op tijd klaar zijn om samen de stad te verkennen, maar dat werd telkens een uurtje later. De derde dag ging Maaike door haar rug en kon geen stap meer zetten, maar maakte daardoor wel kennis met de vriendelijke buurtwachten op iedere hoek van de straat. En toen gingen we alweer door naar de volgende stad.

Maakt het wat uit? Nee, in Shanghai hebben we volop kennis gemaakt met het moderne Chinese leven. De tradities en historie hebben we op andere plekken weer opgepikt.

Bezoek tijdens 2 weken China ook eens een onbekende stad: Changzhou

Vanuit Shanghai reisden we met de hogesnelheidstrein naar Changzhou, de drakenstad. Een stad waarvan niet veel Westerse toeristen gehoord zullen hebben, maar waar toch 4,5 miljoen mensen wonen. Tom moest hier zijn voor zijn werk. En het idee was dat ik zelfstandig door deze stad zou gaan sightseeën. Of zoiets, want het was nou niet dat ik al veel informatie had kunnen vinden. Maarja, de dag hiervoor was ik toch stevig door mijn rug gegaan en ik kon net een beetje rondstrompelen.

De oplossing: ik zou toch maar eerst meegaan naar de fabriek. Meneer Chang was er toch wel mee aan dat mijn komst niet was aangekondigd. Want anders hadden ze een speciaal programma voor mij geregeld. Maar nu kon ik mee met de tour door de fabriek om te zien wat Tom nu eigenlijk voor werk doet. ’s Middags mocht ik meedoen met de uitgebreide zakenlunch en leerde ik de gebruiken van zo’n lunch kennen. En nee, je lunch met eetstokjes van een ronddraaiend plateau bij elkaar verzamelen is nog niet zo makkelijk met fikse rugpijn en een draaicirkel in je rug van 5%. Dus werd het draaiplateau regelmatig stopgezet voor mij door Mister Chang. En natuurlijk werd dit bezoekje afgesloten met cadeautjes voor dames en heren: ik kreeg een zijden sjaal.

Het Chinese parkleven

En ’s middags moest de office manager haar agenda leegpoetsen om mij Changzhou te laten zien. We gingen naar het lokale Changzhou museum, wat al enorm was. Gelukkig stonden er veel Engelstalige bordjes bij de bezienswaardigheden. Vergeet je paspoort niet, anders kom je dit museum niet in.

Daarna gingen we naar het Hongmei park. Aan de rand daarvan staat de Tianing pagode: met 153 meter de hoogste pagode van China, en misschien zelfs wel van de hele wereld.

In het Hongmei park maakte ik voor het eerst kennis met de uitgebreide Chinese parkcultuur. Met overal zangclubjes (waarvan wij zouden zeggen dat ze door moeten gaan met oefenen), Chinezen die tai chi beoefenden en ook oude mannetjes die met enorme kwasten en emmers water hun Chinese tekens (Hanzi) oefenden op de grond. Natuurlijk mochten wij dat ook proberen en voor een geslaagde poging krijg je applaus.

Dompel je onder in Chinese historie in Beijing

Diezelfde avond vlogen we alweer door naar Beijing. Toen we daar landden, hing er gelige mist met een vreemd smaakje: smog. Helaas trok dit niet meer weg, dus alle foto’s van Beijing ogen nogal mistig. Tom moest nog steeds werken. Dus ik had twee dagen om zelf op onderzoek in de stad uit te gaan. Wij sliepen in Beijing in het Nostalgia Hotel, met een vintage inrichting en mooie schilderingen van de hutongs van de stad op de muren.

Beijing staat natuurlijk bekend om de verboden stad, maar er zijn meer bezienswaardigheden die deze historische stad de moeite waard maken. Ik deel ze hieronder met je.

De Lama-tempel (ook wel Yonghe-tempel)

Ja, je moet toch ergens bidden dat je rugpijn weer over gaat? En als je maar één tempel wilt bezoeken, ga dan in ieder geval naar deze Boeddhistische tempel. De meest bekende Tibetaanse tempel buiten Tibet, werd in 1744 omgetoverd tot een klooster voor lamaistische monniken (tot zo ver mijn kennis van het Boeddhisme). Nog steeds gebruikt als bedevaartsoort, wordt deze tempel toch vooral bezocht door toeristen. En niet voor niets, want het is een indrukwekkend complex met veel Engelstalige bordjes voor uitleg. En steek vooral de wierookstokjes aan om te bidden voor wat je maar wilt. In mijn geval dat mijn rugpijn minder zou worden!

De Drum toren en de Bell toren

De Drum en de Bell waren in lang vervlogen tijden de twee torens die met trommels en bellen de tijd aangaven. Beide torens zijn een imposant gezicht uit lang vervlogen tijden. Over de Drum-toren kon ik veel makkelijker info vinden: deze is gebouwd in 1272 en in 1420 wat oostelijker opgebouwd na een brand. En later weer grondig gerenoveerd.

De Bell-toren wordt in de Lonely Planet geroemd als de charmantere van de twee torens, met als voordeel het zicht op de Drum-toren vanaf het balkon. Andere informatie over deze toren kon ik slecht vinden. Maar van wat ik ervan begrijp zijn beide torens tegelijkertijd gebouwd. Overigens waren ze gesloten toen ik er was. Anders had ik de 24 trommels en 600 jaar oude bel zelf kunnen zien. Rondom de Drum en de Bell toren vind je de leukste straatjes en hutongs van Beijing. Dus alleen dat is al de moeite waard. Persoonlijk vond ik de historische Hutong rond Nanluogo Xiang zeer de moeite waard om doorheen te wandelen. In dit soort wijken en straatjes vind je zelfs brouwerijen, hippe koffietentjes en gave winkeltjes.

Neem tijdens 2 weken China deel aan een theeceremonie in het park… en laat je (niet) oplichten

De eerste dag dat ik in Beijing was, viel me op dat alles al veel grootser is dan de kaarten doen vermoeden. Wanneer je alles te voet doet, zoals ik die dag, dan kost dat heel veel tijd. Toen kwam ik uit bij een park vol pagodes. Ik dacht dat ik al wel bij de Verboden Stad moest zijn. Maar nee, dat was nog maar Jingshang park. Vroeger onderdeel van de Verboden Stad, maar nu voor een belachelijk lage prijs toegankelijk. Een prachtig park. Vanaf de heuvel had ik bovendien zicht op de uitgang van de Verboden Stad, dus wist ik bijna waar ik de volgende dag zou moeten zijn (en toen vergiste ik me nog steeds in de enorme afmetingen…).

Bij een routebord van Jingshang park werd in aangesproken door 2 Chineze meiden. ‘Leuk, die willen hun Engels oefenen,’ dacht ik. Tot nu toe was ik namelijk al een aantal keer aangesproken door jonge Chineze vrouwen die hun Engels wilden oefenen, of maar niet uitgesproken raakten over mijn blauwe ogen. Ze vroegen of ik mee wilde naar een Chinese theeceremonie in het park. Ja, natuurlijk! Want thee is onlosmakelijk verbonden met China. Zij waren de eersten die thee cultiveerden. Ik wist alleen niet hoe ik aan zo’n ceremonie kon deelnemen. Dus deze uitnodiging kwam als geroepen.

We liepen naar het theehuis. Voor zo’n 15 euro kregen we 5 verschillende kopjes thee te drinken met een interessante uitleg (droge ogen? Drink jasmijnthee!), wel wat prijzig voor het relatief goedkope China. Aan het einde werd de ceremonie wat afgeraffeld: als je een blikje Jasmijnthee koopt, dan betaal je in totaal nog maar 28 euro. De meiden werden wat gehaast, want ze moesten nog weg voor een andere afspraak. Overhaast kocht ik toch het blikje thee maar. En later zag ik de meiden nog in het park, die mij beschaamd leken te negeren en (alweer) met iemand anders rondliepen.

En trap niet in de befaamde teahouse-scam

Achteraf op het werk vertelde een collega mij dat dit een befaamde Chinese oplichterstruc was, de tea house scam. Toen ik dat thuis aan Tom vertelde, haalde hij zijn schouders op. Hij had het al wel vermoed, maar hij wist dat ik graag naar een theeceremonie wilde maar niet goed alleen durfde en vond 28 euro niet veel voor een leuke middag. Dus wilde het niet voor mij verpesten. Nu was deze oplichtingspoging nog enigszins onschuldig, het waren meer een soort proppers voor dit theehuis. Maar op internet lees je ook minder onschuldige ervaringen, waarbij mensen honderden euro’s kwijt zijn omdat de drankjes die verkocht werden wel heel duur waren, of zelfs hun paspoort. Zelfs voor een meer ervaren reiziger (alleen) is het eenvoudig om hier in te trappen. Zonde, want het is juist zo interessant om locals te ontmoeten!

Heb je tijdens 2 weken China maar tijd voor één park: Tempel van de Hemel

Gelukkig kon ik de tweede dag in Beijing een fiets lenen. Want ik had grootse plannen. Want ik zou het park rondom de tempel van de Hemel wel even combineren met de Verboden Stad en natuurlijk een kijkje op het Tiananmen-plein, wat wij kennen als het Plein van de Hemelse Vrede, en als ik ooit China weer in wil komen kan ik hier waarschijnlijk beter niet beschrijven wat hier in 1989 is gebeurd. De politie vond het niet zo super dat ik hier stopte voor een foto van het plein van 765 meter lang en 282 meter breed. Maar dat kan ook komen omdat ik stil stond op het fietspad om deze foto te maken. Tijd voor een echte tussenstop had ik inmiddels niet meer, want alles is groots en ik was dus veel te lang in het park rondom de Tempel van de Hemel gebleven.

Oja, er zijn misschien wel 9 miljoen fietsen in Beijing, maar ik hoop niet dat al die 9 miljoen fietseigenaren zulke doodsangsten uitstaan als ik heb gedaan. Ik heb nog nooit in zo’n enge stad gefietst en we hebben toch al op heel wat plekken gefietst. Beijing heeft enorme kruispunten waarop groen of rood geen enkel verschil maakt.

Terug naar het park. Hier betaal je toegang voor het park. En dat begrijp ik, want het is indrukwekkend. 267 hectare groot, was de plek waar de dienstdoende keizer destijds om goede oogsten vroeg. De tempel van de hemel is eigenlijk meer een altaar dan een tempel en bestaat uit drie complexen met een pad ertussen. Tussen de gebedshal en het keizerlijke gewelf was de brug van de rode treden. Geen idee waarom het zo heet, want het is geen brug en er zijn geen rode treden. Maar wel een verhoogde weg van 360 meter lang en 30 meter breed. En hier lopen was een magische ervaring.

Tot slot zag ik nog ‘het ronde heuvel-altaar’. Met mooi weer kun je vanaf hier de stad zien. Ik heb je al verteld over de smog, dus het enige wat ik hier zag, was een biddende monnik. En dat vond ik ook heel bijzonder. Als ik maar één park zou kunnen bezoeken tijdens 2 weken China, dan zou het zeker weten deze worden. Ik vind het zo jammer dat ik niet met Tom naar de Verboden Stad en dit park kon gaan, want ik zou hem dit zo graag laten zien!

Nooit missen tijdens 2 weken China: De Verboden Stad

Alles in de Verboden Stad is erop ingericht dat je jezelf als gewone mens heel nietig voelt. Gelukt! Met een plein waarop 100.000 mensen passen voel je je erg klein. En aangezien de Verboden Stad 500 jaar lang verboden was voor normale mensen, betekent dit dat die 100.000 mensen ook nog eens uit de stad zelf kwamen. Nog meer feitjes over de Verboden stad: de gracht eromheen is 52 meter breed en 6 kilometer lang (net als de stadsmuur dus ongeveer is). De gehele stad is 750 meter breed en 960 meter lang.

Mijn fiets kon ik parkeren bij een straat vlakbij de oostelijke uitgang. Vervolgens moest ik lopen naar de zuidelijke ingang (er is maar één ingang en dat is daar). Vergeet niet je paspoort, anders kom je er niet in! Vervolgens ben ik al slingerend met de klok mee naar de noordelijke uitgang gelopen, niet om naar buiten te gaan, maar om mijn weg verder te vervolgen naar de Oostelijke uitgang waar ik mijn fiets weer kon ophalen.

Nou, eigenlijk kun je jezelf al een hele dag vermaken in de Verboden Stad. Eigenlijk zijn er geen woorden voor de Verboden Stad. Geen andere mensen op de foto gaat je nergens lukken, maar het is nergens echt druk, want het is zo groot. Er zijn weinig steden die zo tot de verbeelding spreken als deze stad en dat is niet gek. Constant vraag je jezelf af: wat als ik hier had geleefd in de tijd van de keizers?

Pekingeend eten in Beijing

Ik liep middenin de verboden stad toen Tom mij belde: waar ben je? We gaan vanavond Pekingeend eten met onze leverancier en jij mag mee. Je moet asap komen! Oh nee. Bellen is duur in China, maar Whatsapp werkt niet in China. En ik was in de prachtige Verboden Stad. Dus langzaam maar zeker toch naar de uitgang gelopen. Daar aangekomen wilde ik wel haasten, alleen was mijn band zo plat als een dubbeltje. Gelukkig kon ik met handen en voeten een buurtwacht om een fietspomp vragen.

Bij het hotel aangekomen bleek Tom toch geen taxi te hebben geregeld. Dus ik aan het hotel een taxi gevraagd. Mijn opgefrist en maar wachten en wachten op de taxi. Nog een keer gevraagd: ja, geen probleem. Weer wachten, wel een probleem dus. Ja, dat klopt, de taxi past niet door de straatjes van deze hutong. Je moet zelf even naar de hoofdstraat lopen. Ze waren nog wel zo lief het adres in het Chinees op een briefje te zetten voor me. En toen zoeken naar een taxi die mij wel wilde meenemen. Het vervelende is wel dat het restaurant in een buitenwijk van Beijing lag: stond dus niet op de kaarten die ik had. En Google Maps werkt natuurlijk ook niet in China. Dus ik was afhankelijk van het fotootje dat Tom mij via WeChat gestuurd had. Maar ik werd keurig voor de deur afgeleverd.

En wat een heerlijke Pekingeend hebben we gegeten. Opgerold in kleine wrapjes. Alles van de eend wordt gebruikt, dus zo stond er ook apart een schaal met eendenhartjes op de tafel. Hier proefden we ook zeekomkommer. Chinezen eten dit tegen impotentie. En dat snap ik wel, want waarom zou je dit anders eten?

Als er maar 1 ding is wat je tijdens 2 weken China kunt doen: wandel over de Chinese muur

Ondanks dat de Chinese muur ondanks wat legenden beweren, toch niet zichtbaar schijnt te zijn vanuit de ruimte, is ook de Chinese muur zeer indrukwekkend. Als je op de Chinese muur staat, zie je deze overal kronkelen als een slang in het landschap. De Chinese muur bezoeken kun je prima als dagtocht doen vanuit Beijing. Al kun je er ook blijven overnachten, dat is niet noodzakelijk. Gelukkig was het zaterdag en kon Tom gewoon mee naar de Chinese muur, samen met een collega die ook al vaak in China was geweest, en er ook nog weinig van had gezien naast vergaderzalen en expatbars. Want als er maar 1 ding is wat je tijdens 2 weken China kunt doen, zorg dat je over de Chinese muur kunt wandelen!

Wij Nederlanders wilden natuurlijk een wat minder toeristisch stuk van de muur lopen. Maar het was nog best lastig om een touroperator te vinden: eind oktober is toch al wat off season. Uiteindelijk vonden we er eentje. Zij spraken zo enthousiast over een pas gerenoveerd stuk dat net open was, dat we voor die wandeling kozen. We liepen op het Jinshanling gedeelte van de muur, een wat minder druk gedeelte, omdat het 142 kilometer van Beijing ligt (wij gingen met de taxi van de touroperator. Van de Eastern Five Window toren naar de Shalinkou-pas. Een tocht van 3 uur, 16 torens en ongeveer 7 kilometer klimmen en dalen. De beklimming naar de Eastern Five Window was erg gaaf. We kwamen zelfs ezeltjes tegen met bouwmaterialen voor de renovatie. De andere kant op zagen we het ongerestaureerde deel van de muur liggen.

Wij liepen echter de andere kant op. Waar het steeds wat drukker werd, wij de toeristische attractie werden voor de Chinese toeristen en we zelfs cabineliften omhoog zagen gaan. Ja, daar wordt de gemiddelde Chinese toeristen en touroperators blij van. Terwijl Westerse toeristen over het algemeen voor authentiek gaan.

Over de Chinese muur

Nog even over de Chinese muur: eigenlijk zijn er minstens vier muren in China. En aan de eerste muur werd al gewerkt sinds ongeveer 200 voor Christus tijdens de Qin-dynastie. Daarna werd er ook tijdens de Han-dynastie aan gewerkt tot ongeveer 200 na Christus. Om bijna 1000 jaar later weer opgepikt te worden door de Jin-dynastie. Uiteindelijk ging de Ming-dynastie ook weer verder met bouwen tussen 1368 en 1644. En dat is het stuk wat de meeste bezoekers ook zien en wat wij ook zagen bij Jinshanling. En eigenlijk was de Chinese muur ook niet zo effectief: het was eigenlijk nooit één gehele structuur en vijanden konden er op plaatsen dus toch doorheen komen. De muur bleek dus effectiever om mensen en materialen te verplaatsen in heuvelachtig terrein.

En onder de communisten had de muur ook niet altijd prioriteit. Zo moedigde Mao Zedong aan om de muur als bouwmateriaal te gebruiken. En pas sinds 1984 is er aandacht voor restauratie van delen. Dichtbij Beijing zijn er dus mooi gerestaureerde gedeelten te vinden. Maar grote delen van de muur zijn dus puinhopen of hopen aarde die op van alles kunnen lijken, behalve de glorieuze Chinese muur.

Meer over een rondreis van 2 weken door China

Dit was nog maar het eerste week van onze rondreis van 2 weken door China. Hierna was Tom namelijk vrij en trokken we samen nog één week door dit enorme land. We bezochten de best bewaarde ommuurde stad van China: Pingyao. Ook kon het terracottaleger in Xi’an niet in onze China-reis ontbreken. En de panda’s in Chengdu natuurlijk ook niet. Maar we maakten ook een boottocht langs het grootste boeddhabeeld van de wereld in Le Shan en beklommen één van de vijf Taoïstische bergen bij Hua Shan. En we sloten af met een typische Sichuan Opera. Klik om meer te lezen over deze goedgevulde tweede week van onze rondreis door China. Of wil je eerst meer tips voor de voorbereiding van je eerste reis naar China?

En nu ben ik heel benieuwd: heb jij China al eens bezocht of zou je China willen bezoeken? Laat het me vooral hieronder weten!