5 Bestemmingen die iedereen geweldig vindt, maar ik nooit naar terug wil

Er zijn van die bestemmingen die iedereen geweldig vindt en die mij toch tegenvielen. Ik vind deze bestemmingen overgewaardeerden tegenvallen Je zult mij dus niet snel terug zien op die plekken. Omdat de kans om er opgelicht te worden bijvoorbeeld wel erg groot is, of omdat ze zo druk zijn. Of waar ik al helemaal niet goed tegen kan, is wanneer de oorspronkelijke bewoners onder slechte omstandigheden leven. Wil je weten welke 5 bestemmingen op de wereld ik overgewaardeerd vind en waar je mij nooit terug zult zien*? Lees dan snel verder, zodat je ook de andere kant ziet van deze bestemmingen waar iedereen altijd maar zo lyrisch over is.

De eerste van de bestemmingen die ik nooit meer bezoek: Zuid-Afrika

Iedereen die ik spreek is lyrisch over Zuid-Afrika als bestemming. Maar ik ben dat dus niet. Ja, ik vond de natuur prachtig en ja het klopt, behalve het luipaard, hebben wij er de big five gezien.

Maar in geen enkel ander land waar ik ben geweest is de kloof tussen arm en rijk zo groot, en helaas staat deze bijna 1 op 1 synoniem met de kloof tussen wit en zwart. Wat je met name in het Noorden van Zuid-Afrika ervaart. En dat dit voor veel misdaad zorgt is bekend. Ga je ’s avonds uiteten, rijd je van de ene naar de andere gated community. En dan moet je route vooral niet langs een sloppenwijk lopen. Bereid je ook voor op de bordjes met carjacking zone. Wat er ook gebeurt, je mag de auto daar niet stoppen. En wat niemand je vertelt: sommige ingangen van het Krugerpark worden omringd met sloppenwijken. Rondom Kaapstad zou dat gelukkig wel minder zijn, maar daar zijn we niet geweest.

Fijn vakantiegevoel zit er voor mij toch minder in, terwijl ik mij schaam voor mijn afkomst. Die in Zuid-Afrika zo bepalend is voor de rest van je leven.

Toen we als afsluiting en om ons 5-jarige huwelijk te vieren in een luxe private game reserve sliepen, vergat ik op een avond iets in de tent (die 100 keer luxer was dan het klinkt). Toen ik terug liep verborg het personeel zich snel in de bosjes zodat ik ze niet zou zien. Ik schaamde mij omdat niemand zich zou moeten verstoppen. Dit voelde zo slecht voor mij, al had het misschien niets met kleur te maken en meer met mijn ontstane associatie met Zuid-Afrika.

Toch deze kant op? Ga dan vooral naar Swaziland wat veel fijner voelt en waar je bijna de hele big five kunt spotten. Of rijdt zo snel als je kunt naar het Krugerpark en daarna naar Mozambique. Daar staat het toerisme nog in de kinderschoenen. En is er allesbehalve een kloof tussen arm en rijk, want bijna niemand is rijk. Hier voelde ik mij wel veilig genoeg om bijvoorbeeld in de schemering te gaan hardlopen. Voor mijn gevoel heb je hier ook meer het Afrika-gevoel dan in Zuid-Afrika, wat af en toe te aangeharkt voelt. Je komt hier echt niet zo maar wild tegen buiten de parken.

De tweede van de bestemmingen die ik nooit meer bezoek: Australië

Australië heeft alles in zich om de meest bijzondere bestemming van je leven te worden. Een overweldigende natuur, bijzondere ervaringen en unieke wildlife bijvoorbeeld. Tel daar de enorme reisafstanden bij op, de absurd hoge prijzen en het feit dat sommige bezienswaardigheden nogal eentonig zijn: ‘kijk, een waterval, he, nog een waterval, wat bijzonder, een waterval’. En dat sommige bezienswaardigheden nogal een mission impossible zijn. Zo denken we dat het streepje in het water toch echt een vogelbekdier is. En hebben we uren zonder succes naar de gigantische loopvogel Cassowary gezocht.

Tja, na 4,5 weken in Australië was ik compleet overprikkeld en -vermoeid. Op zich niets mis mee, want wat hadden we veel gedaan… Maar het deed mij ook iedere keer ontzettend veel pijn om te zien hoe de Aboriginals hier behandeld worden. Je rijdt hier overal door stolen land en daar ga ik niet zo goed op. De oorspronkelijke bewoners leven vaak in woonwagens en zijn bovengemiddeld vaak verslaafd aan drank en drugs. Terwijl ze gesubsidieerd worden door de Australische overheid. Die dus wel geld geeft, maar weinig doet aan de verbetering van kwaliteit van leven.
Dieptepunt voor mij was de show in de Blue Mountains waar de aboriginals hun traditionele dans uitvoerden. Voor mij op en top treurig.

De overweldigende natuur en het wildlife in Australië zijn wel echt bijzonder om mee te maken, zoals het prachtige Whitehaven Beach Australië.

Toch staan ook enkele ontmoetingen met aboriginals mij nog helder voor ogen. Zoals onze gids door de botanische tuinen in Melbourne, die vertelde hoe hij zich had ontworsteld aan zijn drankverslaving. De parkwacht bij … die ons vertelde over de rotskust. En de parkachtig bij … nitmiluk gorge.

Van ontmoetingen met witte Australiër is mij vooral bijgebleven hoe blij ze na iedere tour zijn dat ze weer aan het bier kunnen. Al had ik ook een heel vriendelijke dokter hoor.

Ik zal niet snel nog een keer naar Australië gaan, al is het maar omdat het zo ver vliegen is. Bovendien: koala: check, zoutwaterkrokodil: check, kangaroo: check, vogelbekdier: waarschijnlijk check.

De derde van de bestemmingen waar ik nooit naar terug wil: Marrakech

In Marrakech moet je altijd op je hoede zijn. Op het centrale plein moet je oppassen geen verdoofde en gemartelde cobra om je nek gehangen te krijgen, waarna het handje wordt opgehouden voor de fooi. Je kunt je voorstellen dat ik deze stad nogal gehypet vind.

En ja, de stad is prachtig en thuis van bijzondere bezienswaardigheden. Het eten is goddelijk. We sliepen in een gastvrije riad binnen de medina maar buiten het toeristsche centrum. Toch heeft onze reis voor mij een nasmaak en die licht aan de vele oplichters die de stad rijk is.
En het weer viel ook tegen: we hadden veel regen waardoor de stad in een blubberbende veranderde. Heerlijk in combinatie met de geitenkoppen die bij de slager hingen.
Nee, je ziet mij niet snel meer in Marrakech.

Toch naar Marrakech? Blijf dan vooral een nachtje in de Agafay woestijn slapen onder honderdduizend sterren met zicht op het Atlasgebergte bij Terre des Etoiles. Waar je ook een kamelenrit kunt maken op kamelen die goed verzorgd worden. Vergeet zeker niet Ait Ben Haddou en te bezoeken in combinatie met de Kasbah Taourirt in Ouarzazate .
Of skip Marrakech helemaal en ga in plaats daarvan naar het veel authentieker Essaouira, waar delen van Game of Thrones zijn opgenomen.

4. Je ziet mij nooit meer op bestemming Kuta op Bali

Begrijp mij niet verkeerd: Bali is prachtig. Maar je moet wel de plekjes weten en wat mij betreft is Kuta daar niet één van. En ook Sanur en al die andere plaatsen die eraan zijn vastgegroeid niet. Want toen wij landden op Denpassar duurde het een uur met de taxi voordat we in het mooie tropische Bali belandden met de mooie bungalowtjes. Want dit deel van Baili is gewoon lelijk en stads. Is mijn mening. Natuurlijk vind je hier de hippe smoothiebowls en vegan hotspots. Maar gezellig? Nee. tenzij het Lloret van Bali je aanspreekt.

Ja, er zitten een paar plekjes op dit deel van Bali die de moeite waard zijn: de tempels Tanah Lot en Uluwatu en eten met je voetjes in het zand van Jimbaran. Maar die kun je ook vanuit mooiere plekken bezoeken. Toen wij hier in 2011 waren vonden wij Ubud (ja die wel). Ahmed, de kust bij Lovina en het eiland Nusa Lembongan wel de moeite waard. Ik heb wel begrepen dat het toerisme op Bali sinds die tijd verdrievoudigd is, dus of het daar nog steeds zo mooi is, kan ik niet garanderen.

5. Ik ga nooit meer naar het Ang Thong Marine Park & misschien ook nooit meer naar Thailand

Misschien moet je gewoon niet in augustus naar Thailand ofzo en zeker geen groepstour boeken naar het Ang Thong Marine Park. Want de 42 eilanden hier worden dan wel als zeer idyllisch beschreven. Sterker nog, de film The Beach werd hier dan wel niet opgenomen maar het verhaal vindt hier officieel wel plaats. Maar wat ik vooral heb onthouden is dat we file moesten lopen naar een bezienswaardigheid in dit park, waarbij ik achter een groepje Italiaanse mannen in witte speedo’s liep.

Vind je jezelf toch op zo’n tour, neem dan niet alleen slippers, maar ook goede schoenen mee. Dan kun je naar die uitzichtpunten hiken waar die sukkels op hun slippertjes niet kunnen komen. En verblijf je toch op Koh Phangan, ga dan naar het minder drukke Noorden (tenminste, dat was het toen wij er in 2014 warden).

En Thailand is gerust mooi, het is alleen erg toeristisch. Het wordt niet voor niets het instapland voor Azië genoemd. En aangezien we net uit onze rondreis door Maleisië kwamen, viel Thailand ons toch wat rauw op het dak. Maleisië is ook ontwikkeld, maar toch minder toeristisch, een smeltkroes van culturen en het eten is er daardoor ook heerlijk. Als iemand mij dus zegt: ‘Maaike, ik wil naar Thailand,’ dan zeg ik: ‘Ga naar Maleisië.’ Ga je wel naar Thailand, gun jezelf dan op z’n minst een nachtje in de superior drijvende bungalows op Chew Lan Lake.

En dit zijn bestemmingen die mij juist 1000 keer meevielen

En dan zijn er nog bestemmingen waarvan ik dacht dat ik alles al wel had gezien, maar waar ik om wat voor reden dan ook een tweede of derde keer terug kwam en toen bleek dat er nog best veel nieuws te ontdekken was. Zoals bij een stedentrip Valencia waar ik nu drie keer ben geweest, of Praag waar ik binnenkort hoop mijn hattrick te scoren.

Of bestemmingen waarvan ik van te voren dacht: ‘Ik weet niet wat ik er te zoeken heb, maar ik ben in de buurt dus laat ik toch een kijkje nemen.’ En die ik toen zo leuk vond dat ik er wel vaker zou willen gaan. Zoals een weekend naar Malaga.

Waar zien we jou nooit meer terug en wat zou jij anderen dus ten zeerste afraden om te bezoeken?

*Tenzij ik er een samenwerking voor kan krijgen of een persreis. Dan sta ik er wel voor open om deze bestemmingen een tweede kans te geven. Zo open-minded/hypocriet ben ik dan ook wel weer.