Een 12-daagse camper vakantie Sardinië langs de best bewaarde geheimen

Een vakantie naar Sardinië, hoe lang heb je daarvoor minimaal nodig? Dat is een populaire vraag. Trouwe Sardinië-fans vinden dat je minimaal 4 weken nodig hebt, en dat dan het liefst 6 jaar achter elkaar. Maar ondanks dat Sardinië een groot Italiaans eiland is, ongeveer net zo groot als Nederland maar dan met bergen en weinig snelwegen, kun je de hoogtepunten van het eiland gerust ook in 12 dagen zien: dan heb je al flink wat prachtige stranden, mooie natuur, cultuur en archeologie gesnoven.

En een camper is daarvoor ideaal. Mits je het prima vindt iedere dag of om de dag te verplaatsen en niet de behoefte hebt om dagen lang alleen maar voor de camper te zitten. Hieronder deel ik een 12-daags reisplan met je, inclusief alle hoogtepunten en best bewaarde geheimen van dit grote eiland. De veerboot die wij met ons camperbusje namen, kwam aan in Porto Torres en we deden de route van Noord naar Oost, naar Zuid naar West en weer naar Noord (met de klok mee). Je kunt de route natuurlijk op ieder ander punt starten of tegen de klok in rijden.

Je kunt de route natuurlijk ook met de auto rijden, maar dan zul je zelf accommodaties moeten zoeken. Ik geef ook tips voor staplaatsen, en uitgebreidere tips staan in een blog over de leukste campings en staplaatsen op Sardinië.

Dag 1: Van Porto Torres naar Palau over Castelsardo, 122 kilometer en 2 uur

We namen de nachtboot naar Porto Torres: voordeel is dat je ’s morgens aankomt op Sardinië en nog wat kunt verkennen op de eerste dag. Daarom reden we over Castelsardo naar Palau. Het idee was om Monte d’Accoddi ook nog te bezoeken, maar kennelijk is deze openluchtattractie toch echt gesloten op maandag (dus bezochten we deze uiteindelijk op dag 12 toen we de boot weer terug namen).

Castelsardo: een vestingstadje bovenop de heuvel

Laat ik meteen maar eerlijk zijn: voor stedenschoon hoef je niet naar Sardinië, een paar uitzonderingen daargelaten die je later in dit blog tegenkomt. Zo ziet Castelsardo er van buitenaf echt wel mooi uit: gekleurde huisjes aan zee met een kasteel bovenop de heuvel. Met de camper kom je hier niet dichtbij, want daar zijn de straatjes te nauw voor. Dus dan moet je lopen (al schijnen er ook golfkarretjes als taxi’s naar boven te gaan). Omdat we best wel moe waren van de overtocht en er in de warmte van de middag waren, besloten wij vooral de lager gelegen gedeeltes te verkennen en daar lekker te lunchen. We wilden die dag immers nog verder naar Palau. Vlak buiten Castelsardo kom je dan nog een rots tegen die op een olifant lijkt (echt!) en je eerste nuraghes (daarover later meer).

We reden daarna door naar Camping Isuledda vlakbij Palau

Dag 2: Het ultieme Sardijnse vakantiegevoel tijdens een zeiltocht door de La Maddalena archipel

Het nationale park van de La Maddalena archipel is toch wel één van de hoogtepunten van Sardinië, dus hier wilden we sowieso heen. Met de veerboot en je camper die kant op is dan zeker een optie, alleen kom je dan niet op de kleinere eilandjes. Al was het lastig er eentje te vinden zo eind september. Maar gelukkig lukte het wel om een zeilexcursie van een dag te vinden bij Seapassion via Airbnb, want wat een prachtige dag was dat.

Nu hadden we wel het geluk niet het hoogseizoen te zijn en tijdens Covid, waardoor het veel rustiger was met bootjes dan normaal (en wij vonden het al druk). Maar heerlijk Italiaans eten aan boord en een kapitein die net zo eigenwijs en excentriek was als Jack Sparrow (maar dan leuker en minder knap ;-)). Deze dag stonden zwemmen en genieten van het uitzicht centraal.

De strandjes waar wij aanmeerden hadden wel wat weg van Bountyparadijs Seychellen: met de blauwe zee en indrukwekkende rotsen. Maar let op: het bijzondere zand op Sardinië is beschermd, je krijgt een boete als ze je betrappen dat je het meeneemt. We werden er door de kapitein ook telkens op gewezen dat we onze handdoeken goed moesten uitkloppen. Deze excursie kost 100 euro per persoon. En ja, dat is veel duurder dan met een motorboot, maar de zeilboot is duurzamer en je hebt er de ruimte. En we kregen nog heel veel tips van de schipper voor de rest van onze vakantie op Sardinië. Een aantal hadden we zelf al uitgezocht, dus we zaten op de goede weg.

Dag 3: naar San Teodoro langs Tavolara, 69 kilometer 1 uur en 15 minuten

Deze derde dag kwam wat moeizaam op gang: ik werd wakker met een dik oog. Op zoek naar de huisarts, bleek deze uiteindelijk gewoon een praktijkruimte te hebben bij camping Isuledda. Volgens de dokter bleek het een zonneallergie te zijn die vaak in het naseizoen voorkomt op Sardinië. Dat en de combinatie met uitdroging. Na de behandeling en het ophalen van medicatie bij de apotheek konden we eindelijk echt op pad naar het volgende hoogtepunt van onze vakantie op Sardinië. Het eilandje Tavolara.

Ontmoet de koning van het eilandje Tavolara tijdens je vakantie op Sardinië

Het eilandje Tavolara staat niet in alle reisgidsen groot vermeld en toch is het de moeite waard om te bezoeken. Niet alleen omdat de zogenoemde koning van Tavolara zo’n attractie is. Maar ook vanwege de blauwe wateren en de magnifieke kalkstenen rots waarvan het hoogste punt 565 meter boven het azuren water uitsteekt. Dit is zo’n plekje die de locals aanraden.

Wij kwamen aan het begin van de middag aan bij Porto San Paolo, waar vandaan de kleine bootjes vertrekken naar Tavolara. Wij vielen met ons neus in de boter, want de koning zat bij ons aan boord van het bootje. We herkenden hem van een aantal televisieprogramma’s, zoals 3 op reis op Sardinië. In het kort: toen de koning van Italië op zoek ging naar de geiten met de gouden tanden die op dit eiland zouden wonen, stelde een herder zich voor als de koning van Tavolara. Die naam is in de familie blijven plakken. En het gerucht gaat dat koningin Elizabeth in haar galerij van mede-koningshuizen ook een foto heeft van deze familie.

Wat kun je nog meer doen op Tavolara?

Wat kun je nog meer doen op Tavolara? Je kunt er lekker lunchen bij één van de twee restaurants: Bij Corona (!?) en Da Tonino wat van de familie van de koning is. En tegen de verwachtingen in is dat geen toeristenfuik, want je kunt er echt goed eten. Ook kun je naar de begraafplaats wandelen waar de koninklijke familie begraven ligt. En tot slot kun je hier heerlijk zonnebaden, zwemmen en een strandwandeling maken. Er zijn echter geen voorzieningen op het prachtige strand. Echte durfals boeken van tevoren een excursie om de hoge Monte Cannone te beklimmen, middels een Via Ferrata. Trek hier zo’n 6 uur voor uit!

De overtocht kost €18,- per persoon. Kijk hier voor de boottijden naar Tavolara. Bij harde wind gaan er echter geen boten en dat gebeurt helaas nog wel eens.

Een gezellige avond in San Teodoro

Na ons bezoekje aan Tavolara reden we door naar camping Cala D’Ambra in San Teodoro. Uiteten gingen we ’s avonds in het gezellige stadje San Teodoro. Daar was zelfs nog iets van een avondmarktje waar leuke souvenirs en lokale producten verkocht werden en de winkels waren ook nog open. Leuk stadje dus om even door heen te slenteren.

Dag 4: Met de camper naar Cala Gonone langs de kust: 87 kilometer in 2 uur

Op dag 4 besloten we om langs de kust verder af te zakken naar het zuiden. Daar lag een camping die ik al een paar jaar op mijn wishlist had staan: Porto Sos Alinos. Maar toen we die bekeken vonden we de ligging wat tegenvallen. En we hadden nog niet zoveel gereden die dag. Dus we besloten over Orosei naar Cala Gonone te rijden. Want ook het stadje Orosei beviel ons niet echt.

We kwamen langs het museumpark S’Abba Frisca. Dat leek ons nog wel leuk, maar toen we aankwamen bleek dat we nog een tijdje op de verplichte rondleiding moesten wachten. En de langs de weg geadverteerde typisch Sardijnse lunch was ook niet te verkrijgen. Alleen een ijsje. De route was wel prachtig. Want met ons campertje slingerden we een bergpas omhoog. En vervolgens weer naar beneden met zicht op zee. Ja, Cala Gonone ligt prachtig! En voor Sardijnse begrippen is het best een gezellig stadje met restaurantjes, barretjes en winkeltjes. Maar het is niet per se een mooi historisch stadje. De eerste avond aten we bij Ristorante Pizzeria San Francisco, wat een aanrader is.

De stadscamping van Cala Gonone was nog open en daar stonden we twee nachten.

Dag 5: Boottocht langs de Golfo di Orosei en de Del Bue Marino grot

Eén van de highlights van Cala Gonone is de dramatische kustlijn. Eigenlijk wilden we weer een zeiltocht maken, maar dat was lastig te vinden. Bovendien wilde ik graag naar de Del Bue Marino grot vanwege de grottekening die daar te zien zou zijn. De zeilboot die ik wel kon vinden, kan daar niet aanmeren. Toen wilden we zelf een boot huren (zoals we ook zelf een boot hebben gehuurd voor het varen van de Elfstedentocht), maar ook dan mocht je niet aanmeren bij de grot. Omdat we maar 2 nachtjes op deze camping wilden blijven, hadden we geen tijd om zelf naar de grot te hiken.

Dus kozen we voor een boottocht op een 12-persoons zodiac. Dat kost 40 euro per persoon en dat is 10 euro meer dan wanneer je op een grote toeristenboot gaat. Met de zodiac kom je op mooiere strandjes om te zwemmen en neem de schipper je af en toe een zeegrot in. Je moet helaas wel zelf je lunch en drankjes meenemen. En de schipper neemt je mee met de zon: je begint bij de meest zuidelijke strandjes om te eindigen bij de strandjes die ’s middags nog zon pakken. Onderweg kom je langs dramatische rotsen die 400 meter boven de zee uittorenen en je ziet klimmers en berggeiten die daar gretig gebruik van maken. En je stopt bij de Venus pools om te zwemmen in het meest helderblauwe water wat ik ooit, in ieder geval in Europa heb gezien, en ik ben nog wel eens ergens geweest.

Wel of geen must do: Grotta Del Buo Marino?

Ik wilde graag naar de Grotta Del Buo Marino omdat ik graag de rotstekening buiten deze grot wilde zien: achteraf heb je daar niet eens een kaartje voor nodig en je moest goed kijken om wat te kunnen zien. De grot zelf is leuk, maar niet spectaculair. Daar waar het zoute water overgaat in zoet is het meest interessante punt in de grot. Je kunt de grot alleen bezoeken met een gids. De Skocjanske Jame in Slovenië is vele malen indrukwekkender. Of de enorme Aven Armand grot in Frankrijk.

Er zijn drie manieren om hier te komen: of mee met een excursie, met een veerboot of wandelend. In dat laatste geval moet je ook wandelend terug. En vergeet niet je toegangsbewijs al in de haven van Cala Gonone te kopen, want er is geen kaartverkoop bij de grot zelf.

Interessant weetje: de grot is vernoemd naar de zeeleeuwen die hier vroeger leefden, in harmonie met de mens. Totdat de Sardijnen halverwege de vorige eeuw leerden om grootschalig te vissen en die zeeleeuwen in ene concurrentie werden. Je leest het dus ook goed: vis kwam pas vrij laat op het menu van de Sardijnen te staan en de zeeleeuwen werden daar de dupe van.

Boek hier een dagtrip naar de Grotta del Buo Marino

Dag 6: Naar Arbatrax via Gola di Gorropu, 70 kilometer in anderhalf uur

Vandaag gingen we een klein stukje landinwaarts, voor een spectaculaire hike naar de kloof Gola di Gorropu. Een hoogtepunt van Sardinië die je tijdens je vakantie daar beter niet kunt missen!

Hiken door de Gola di Gorropu tijdens een vakantie op Sardinië: letterlijk het hoogtepunt van een vakantie op Sardinië

Omringd door 500 meter hoge wanden, is de kloof Gola de Gorropu/su Gorropu één van de meest spectaculaire kloven van Europa. Een goed bewaard geheim is dat je niet per se de minstens 14 kilometer naar de ingang van de kloof helemaal moet lopen. Want je kunt ook een jeep naar Gola di Gorropu nemen die je op ongeveer 45 minuten wandelen van de ingang afzet. Dat is wel een stuk makkelijker, maar de4x4 is niet comfortabel.

Dan loop en klauter je met de groene route 500 meter de kloof in, dan nog een paar honderd meter van de groene route. En uiteindelijk deden we toch een klein stukje van de rode route die werd afgeraden omdat deze gevaarlijk zou zijn, maar waar we toch een paar rustige foto’s wilden maken. Maar we moesten inderdaad een stuk op de billen terug glijden…

Neem water, eten en een handdoekje mee naar Gola di Gorropu

Er is hier trouwens niets te koop: dus neem voldoende water en eten mee. En hoewel de kalkstenen kloof droog is, zijn er buiten de kloof meteen poeltjes te vinden in het ondoordringbare graniet. Dus neem een handdoek mee voor een verkoelend voetenbadje aan het eind. En trek goede schoenen aan! Inclusief jeep ben je toch ongeveer 5 uur onderweg.

Een andere mooie wandeling door een kloof is de Caminito del Rey vlakbij Malaga waar je niet op de bodem van de kloof loopt, maar juist op een plankenpad bevestigd aan de rotswand. En de hike die we maakten door Vintgar-kloof in Slovenië. Ook Lizette van Reismuts maakte een dagtocht door de Vintgar-kloof in Slovenië.

Boek hier een dagtocht naar Gola di Gorropu

Deze prachtige en zware hike sloten we af op de camping Arbatrax Park Resort Telis Village.

Dag 7: Naar agriturismo Sa Guardia over Villasimius, 136 kilometer in 2 uur en een kwartier

Op naar Villasimius, waar het strand Spiaggia di Porto Giunco bekend staat als één van de mooiste stranden. Ik denk wel dit deel van het eiland, want we hadden de eerdere dagen al mooiere gezien. Maar zeker een fijn strand om even te chillen na de zware hike van gisteren. Verder zagen we hier voor het eerst op Sardinië flamingo’s van dichtbij. De hike naar de Cabo Carbonara lieten we schieten, aangezien de weg al een stuk eerder werd afgezet dan volgens Google Maps het geval zou zijn, dus we nog een flink stuk moesten hiken en we de Gola su Gorropu nog in de benen hadden. De lokale camping kon ons niet echt bekoren dus besloten we door te rijden naar een adresje dat ik al een tijdje opgeslagen had: agriturismo Sa Guardia.

Voor de avond reden we door naar een heel bijzonder plekje. Deze keer geen camping, maar Agristurismo Sa Guardia waar je na een diner op de parkeerplaats mag overnachten met prachtig uitzicht.

Dag 8: naar Chia over Cagliari, 85 kilometer in anderhalf uur

Bij Chia, het meest zuidelijke puntje van het eiland Sardinië, liggen ook prachtige stranden. Dat was dus het volgende doel, maar niet voordat we Cagliari bezocht hadden, de hoofdstad. Eindelijk zo’n mooi, typisch Italiaans stadje. Met nauwe straatjes, gekleurde palazzo’s en bezienswaardigheden zeker een plek om te bezoeken tijdens je vakantie op Sardinië.

De leukste bezienswaardigheden van Cagliari

Probeer Cagliari niet op een maandag te bezoeken, want dan is het magnifieke archeologische museum (tenminste, we denken dat het magnifiek is) en het Romeinse amfitheater dicht (die laatste kun je wel door de hekken bekijken). Wandel naar boven naar de citadel, richting het archeologisch museum en werk vanaf daar naar beneden. Een aantal hoogtepunten van deze stad vonden wij de Cattedrale di Santa Maria, met name de ondergrondse Santuario dei Martiri, waar de overblijfselen van 179 martelaren bewaard worden.

Ook de Cripte di Santa Restituta vonden we bijzonder. Deze grot is al in gebruik voor de eerste Christenen en werd in de 5e eeuw het toevluchtsoord van de martelaren van Santa Restituta. In de tweede wereldoorlog was dit een schuilkelder en vielen hier in februari 1943 veel doden. Plek voor kippenvel dus. Ga lekker lunchen met een Sardijns lunchplankje bij Ellusu. En koop de typisch Sardijnse Amaretto-koekjes bij Durke. Of scoor een potje cactusvijgenjam, lekker! Aan het einde van de middag reden we door naar Chia. Cagliari is niet zo groot dat je er dagen voor nodig hebt. Zeker niet op maandag.

Vanuit Cagliari reden we door naar camping Torre Chia op Sardinië voor 2 nachten.

Dag 9: De mooiste kustweg van Sardinië met de scooter, de SP 71

De Strada Panoramica della Costa del Sud, of de SP 71 staat bekend als de mooiste kustweg in het Zuidwesten van Sardinië. Nou, wij vonden het de mooiste kustweg van Sardinië met de weg die pal aan de rotsachtige kust loopt met regelmatige een oude Spaanse wachttoren die uitkijkt op de azuurblauwe zee.

En dat deden we niet met onze camper. Die lieten we op de camping staan en we hebben ons best gedaan om in het naseizoen een scooter te huren. En dat lukte gelukkig via een flyer van de camping, al duurder het even voordat we de verhuurder te pakken kregen. Zelfs in dit seizoen kostte dat €80,- voor een 125cc scooter. Let op: ook voor zo’n scooter heb je een motorrijbewijs nodig, anders ben je niet verzekerd! En die moesten we ook nog contant betalen.

Bountystrand Spiagga di Tuerredda in Chia

Maar toen kon het genieten beginnen. De eerste stop was Spiagga di Tuerredda. Dat strandje was erg druk, maar erg mooi. En je kunt er heerlijk eten. Daarna werden de strandjes wat rustiger en ruiger. Maar kwamen we ook geen restaurantjes meer tegen.

Porta di Teulada hebben we net niet gehaald, want toen was onze band lek! En de verhuurder kregen we weer niet te pakken. Uiteindelijk konden we een lift terug krijgen van een Zwitsers stel, terwijl we de scooter aan de kant van de weg lieten staan (de verhuurder heeft dat achteraf wel netjes opgelost hoor). Met de Zwitsers reden we binnendoor terug via de SS195, wat ook een prachtige route was.

Dag 10: Naar het strand van Is Arutas via vele bezienswaardigheden, waaronder Nuraghe Su Nuraxi, 230 kilometer in 3 uur

We werden op dag 10 wakker met regen op de camping. Daarvoor kwamen we niet naar Sardinië! Dus besloten we de camper weer in te pakken en te gaan. Het werd zo zoetjes aan wel tijd om terug te gaan richting de geboekte veerboot. Maar ik had nog wel wat bezienswaardigheden op mijn verlanglijstje staan. Een drukke dag dus, ook omdat we wat flink wat kilometers voor de boeg hadden staan. Ook omdat er weinig geschikte (open) campings en camperplaatsen op de route lagen. Deze dag stond de historie van Sardinië centraal.

Nora in het archeologische park van Pula

Nora is van oorsprong een Phoenische-Punische stad, waar later de Romeinen overheen bouwden. 3000 jaar geschiedenis in dit park, dus er is genoeg te zien. En er vonden nog de nodige archeologische opgravingen plaats toen wij er waren. Het is niet iets wat als hoogtepunt van Sardinië wordt beschouwd en daardoor was het een stuk groter dan ik had verwacht. Natuurlijk is het niet zo indrukwekkend als Pompeii, Herculaneum en Efeze. Maar wel interessant als je toch in de buurt bent.

Bezoek de wijngaarden van Cantine Argiolas

We waren ze al eerder tegengekomen: de wijntjes van Cantine Argiolas. En we kwamen er praktisch langs op onze route. Dus dit leek mij leuk om te bezoeken. Ze bieden ook veel verschillende tours aan, maar dan moet je dus wel op tijd boeken: een aperitief in de wijngaard of een Segway-tour. Wij hadden niets geboekt en niet alle tours worden iedere dag aangeboden. Uiteindelijk sloegen we dus een doosje in van de befaamde Sardijnse Vermentino-wijn. Heb je langer de tijd in de omgeving van Cagliari, of weet je ruim van te voren wanneer je hier langskomt, dan zou ik hier zeker een tour boeken!

Laat de camper lekker staan zodat je niet hoeft te rijden en boek hier een tour vanuit Cagliari naar de wijngaarden van Argiolas

Niet te missen tijdens een vakantie op Sardinië: Nuraghe su Nuraxi

Ik schreef eerder al over de nuraghetorens en -dorpen, van het mysterieuze prehistorische nuraghe-volk. Er staan zo’n 8000 nuraghes op Sardinië, waarvan er zo’n 100 zijn opgegraven. Vandaag bezochten we eindelijk de eerste van dichtbij tijdens onze vakantie op Sardinië. En wel de bekendste en meest bijzondere: Nuraghe su Nuraxi. De oudste en hoogste deel van dit dorp is al 3500 jaar oud. Deze torens werden gebouwd zonder cement en waren wel drie verdiepingen hoog, waarvan de hoogste meer dan 18 meter. Waarschijnlijk werd hier voedsel opgeslagen, want de torens bevatten schachten aan op het Noorden, waardoor ze gekoeld werden. Eromheen ontstond een dorpje in prachtige geometrische patronen, dus neem een drone mee als je deze hebt. Bezoek gaat altijd onder leiding van een gids. Wij waren er pas om 16.00 uur, daardoor was het heerlijk rustig voor de foto!

Om de hoek ligt Casa Zapata. De Spaanse familie Zapata bouwde hier in de 16e eeuw een vila over een nuraghedorp. Maar de vila is van binnen zo ongeveer gesloopt en dit dorp kun je nu vanaf glazen vloeren bewonderen. Er is een klein museum met artefacten gevonden bij Nuraghe su Nuraxi, waaronder een schaalmodel van de torens zoals ze vroeger waren. Toegang is met je kaartje van Nuraghe su Nuraxi.

Boek een dagtocht van Cagiliari naar Nuraghe su Nuraxi

Deze dag sloten we af voor 1 nacht bij camping Is Arutas bij het beroemde gelijknamige strand. In het naseizoen waren alle strandpaviljoens dicht en er is geen dorpje vlakbij. Dus doe je boodschappen voordat je naar de camping reist.

Dag 11: Naar Alghero langs het bronnencomplex van Santa Cristina, 160 kilometer in 2,5 uur

We begonnen dag 11 op het strand van Is Arutas. Met heel bijzonder kwartszand wat ontzettend wit is. Wat je vooral ziet op een zonnige dag. Maar toen wij er waren was het half bewolkt en erg winderig. Geen dag om te zwemmen en te zonnebaden. Maar als één van de bekendere stranden tijdens een vakantie op Sardinië toch een plek om even te kijken en te pootjebaden. De dag ervoor was er trouwens wel een spectaculaire zonsondergang. Toen werd het tijd om de meest bijzondere plekjes van deze regio te verkennen.

De 3000 jaar oude reuzen van Monte Prama in het Museo Civico in Cabras

Ook dit is zo’n hoogtepunt die door Sardijnen zelf wordt aangeraden om te bezoeken tijdens je vakantie op Sardinië: de reuzen van Monte Prama. Deze 3000 jaar oude beelden zijn gemaakt door het nuraghevolk en worden nu (deels) tentoongesteld in het museum van Cabras. De 2,5 meter hoge boogschutters, boksers en worstelaars maken met hun bijzondere ogen een hypnotiserende indruk. Volgens sommige hypotheses zijn deze beelden maar liefst 10 of 13 eeuwen oud. En als dat zo is, dan zijn dit de oudste beelden van mensen in het Middellandse zeegebied. Op die van Egypte na. Feit: er werden ooit meer dan 5000 fragmenten gevonden die inmiddels tot 25 beelden in elkaar gepuzzeld zijn, waarvan je er 6 kunt zien in het museum. Je rondje door dit, niet al te grote museum, start met een korte uitleg van een gids.

Interessant, want na de afgelopen 2 dagen van deze route begrijp je zoveel meer van de prehistorische bewoners van Sardinië. Voor zover we iets van hen weten natuurlijk. Want ze hebben geen schrift achtergelaten.

Niet overslaan tijdens een vakantie op Sardinië: nuraghe bronnencomplex Santa Cristina

Nog zo’n bijzondere plek is het nuraghe bronnencomplex van Santa Cristina. Zodra je dit terrein oploopt zie je de vroege christelijke kerk van Santa Cristina. Maar dat is natuurlijk niet de reden om naar deze plek te reizen. Dat is de bronnentempel die ook al zo’n 3000 jaar oud is. In een structuur die lijkt op een slot (al zien meer dirty minds hier ook wel wat anders in…) daal je via 24 goed bewaarde treden af naar de bron. Tijdens de zonnewendes schijnt de zon hier perfect naar binnen. Herkenbaar is ook de conische structuur van de kamer waarin de bron zit, die eindigt in het gat waarlangs het zonlicht ook binnenkomt. Heel bijzonder dat dit al zo oud is. In het naseizoen werd de trap wel gerestaureerd, dus ik kon helaas geen foto maken zonder machine en elektrische snoeren.

Loop je de andere kant het dorpje weer uit, dan is hier het nuraghedorp. Dat is natuurlijk ook leuk om even te zien, want als je onze route hebt gevolgd, heb je natuurlijk nog niet zoveel nuraghes van dichtbij gezien. Deze ligt midden tussen de bomen en de bemoste stenen geven het geheel wat mystieks. Hier zijn er ook nog overdekte woningen en dat is wel tof.

Bezoek vooral ook het centrum van Alghero tijdens een vakantie op Sardinië

Deze dag sloten we af in de middeleeuwse bastion van Alghero. Eindelijk weer een sfeervol stadje in Sardinië. Het was al wat later toen we de stad binnenliepen. Ontzettend sfeervol ’s avonds: een stuk over de stadsmuren lopen om vervolgens in de leuke meer en minder toeristische winkeltjes te shoppen om uiteindelijk een hapje en drankje in één van de talloze restaurantjes te doen. Hier in de buurt ligt de grot van Neptunes, die wij besloten om niet te bezoeken. Met harde wind is deze grot sowieso niet te bezoeken. Maar we hoeven ook niet iedere grot die we tegenkomen te zien. Deze grot moet mooi zijn, maar is niet zo bijzonder als sommige andere grotten die we al gezien hebben.

We reden in Alghero eerst naar Camping La Mariposa, die tot onze verbazing al dicht bleek. Dus we reden verder naar de volgende camping: Village Laguna Blu. Deze ligt tussen Alghero en Fertillia, een stuk verder fietsen van de bastion. Maar in ieder geval wel open.

Dag 12: terug naar Porto Torres via (eindelijk) Monte d’Accoddi, 110 kilometer in bijna 2 uur

Deze avond zouden we weer de veerboot vanuit Porto Torres moeten nemen. Maar niet voordat we nog wat mooie plekjes van dit eiland zouden ontdekken, waaronder Monte d’Accoddi, die aan het begin van onze vakantie dicht was.

De Angelu Ruju Necropolis van meer dan 6000 jaar oud

De necropolis van Angelu Ruju ligt vlak buiten Alghero en we hadden tijdens onze reis nog geen necropolis gezien. Tijd dus voor een tussenstop bij deze meer dan 6000 jaar oude plek. Je kunt sommige van deze voormalige graven gewoon in en daarnaast wordt er veel uitleg gegeven. Ik had zelf wel moeite om de omschreven inscripties te herkennen, maar het is dan ook al heel oud. En ontdekt toen er stenen werden gezocht om huisjes te bouwen voor het personeel van de nabijgelegen wijngaard. Dus je raadt het vast…

Het wijndomein van Sella e Mosca

Inmiddels hadden we al door dat Sardijnse wijn fijn is. En we dachten: ‘deze wijngaard van 650 hectare zal wel niet voor niets de grootste van het eiland zijn.’ Dus we bezochten het wijndomein van Sella e Mosca maar al te graag. Uiteindelijk was er op het vroege tijdstip niet veel te doen. Maar we kochten wel nog een paar lekkere wijntjes. Waaronder een mousserende rose die we bewaren voor het moment dat de lente weer start in Nederland. Want toen we terugkwamen in Nederland was dat seizoen wel echt voorbij. Het wijndomein ligt er overigens echt prachtig bij. En heb je nu niet zoals ons geen campertje bij je? Je kan hier ook overnachten en dat zag er prachtig uit.

Monte d’Accoddi is een historisch hoogtepunt van een vakantie op Sardinië

De cirkel was rond: de eerste historische bezienswaardigheid die we wilden bezoeken op Sardinië werd de laatste. Deze 5000 jaar oude tempel in piramidevorm is uniek voor het westelijke Middellandse Zeegebied. En alweer een teken van leven van voor het nuraghevolk. Indrukwekkend als je bedenkt hoe oud deze grote piramide is, het oudste gebouw van heel Italië. En het mooiste: we waren tijdens een groot deel van ons bezoek de enige daar. Wat misschien ook de reden is dat toen ik rondliep om wat meer te ontdekken, Tom naar mij riep dat er een slang aan kwam. Gelukkig koos die het hazenpad en schoot zo weer wat rotsen in. Daarna hielden we toch maar een beetje afstand van die rotsen.

Nog even chillen op Spiagga La Pelosa

Ook Spiagga La Pelosa staat bekend als één van de mooiere stranden van het eiland. Dus wat was beter dan hier ons 12-daagse reis afsluiten. Weer een prachtig blauwe zee met een wit strand. Ook weer met uitzicht op een verdedigingstoren uit de 16e eeuw. We hebben hier ook geluncht, maar het restaurant hier was geen aanrader helaas. Ik heb inmiddels vernomen dat je op dit strand met houten matjes op het strand zou moeten liggen om te voorkomen dat je zand meeneemt. Die matjes zou je dan moeten kopen.

Bezoek niet per se het centrum van Porto Torres tijdens een vakantie Sardinië

Uiteindelijk maakten we een tussenstop in het centrum van Porto Torres, om nog een pizza te halen. We dachten dat het eten aan boord wel niet zo lekker zou zijn. Maar een goede pizzeria vinden die open was in Porto Torres bleek ook lastig, zelfs op een vrijdagavond. Dus we hebben ook even wat rondgelopen in dit stadje. Zelf vonden we dat niet echt te moeite waard, de attracties van Porto Torres liggen toch echt buiten het centrum.

Meer over vakantie naar Sardinië met de camper

Eerlijk gezegd was het niet onze ambitie om in 12 dagen heel Sardinië rond te gaan met de camper. We hadden een Google Maps vol met favorieten, maar slechts een handjevol met hoogtepunten die we echt wilden zien. Als we nooit zuidelijker waren gekomen dan Barumini, hadden we die highlights ook gezien. Maar we gingen mee met de flow. Soms ging een camping dicht, en soms beviel een camping ons zelf niet. Soms werden de weersvoorspellingen wat somber en een andere keer waaiden we bijna weg. En tadaa, toen hadden we uiteindelijk toch het hele mooie en prachtige eiland gezien. Zonder te pretenderen dat we alles hebben gezien, want inderdaad: daarvoor kun je nog heel wat vaker vele weken naar dit eiland terugkeren.

Campings en andere staplaatsen voor camperbusjes voor een vakantie op Sardinië

Het was soms lastig om campings te vinden die open waren in dit seizoen. Maar er zijn op Sardinië ook een aantal campings die het hele jaar open zijn. Maar we hoorden van iemand dat er zo’n 90 campings voor vakantie op Sardinië zijn, wat natuurlijk weinig is voor een eiland bijna net zo groot als Nederland. En eerlijk is eerlijk: de meeste campings vonden we niet echt super. Er zijn vaak weinig kleinschalige campings die ook charme hebben. De meesten liggen dan wel weer vlakbij zee. Ook fijn! Hier vind je het overzicht van alle plekken waar wij met onze camping hebben gestaan. Vind hier campings Italië. Of vind hier aanbiedingen voor vakantiehuizen op Sardinië.

Met de veerboot op vakantie naar Sardinië

Er gaan veel veerdiensten naar het eiland, maar in het voor- en naseizoen wel minder. En wij gingen juist de laatste week van september en de eerste van oktober. Ik gebruikte de website van Direct Ferries om te zoeken naar de verschillende maatschappijen en boekte rechtstreeks bij de veermaatschappijen die de beste tijden en prijzen voor ons doel hadden. Heen hadden we vertrekhaven Toulon en terug kwamen we aan in Genua. Geen dubbelingen voor ons dus in de route, zodat het een echte roadtrip werd. Ons camperbusje rijdt zo’n 120 kilometer per uur op de snelweg, dus we deden over de heen- en terugweg naar de veerboten zo’n anderhalve dag.

Heb je nog vragen over onze trip naar Sardinië, stel ze mij dan gerust hieronder.

Voorbereiding van je vakantie op Sardinië

Deze roman geeft je meer inzicht in het barre leven op Sardinië een aantal decennia geleden. Ik heb ‘m met veel plezier gelezen tijdens onze camper vakantie op Sardinië.

Dit vind je waarschijnlijk ook leuk

Alles wat je wilt weten over een camperrondreis door de Baltische landen

Een route van een week met de camper door Litouwen

Met de camper in 7 dagen door Estland

Route van een roadtrip met de camper van een week door Letland

Een handige paklijst voor je kampeerbus

De 5 mooiste stranden ter wereld

13 Handige accessoires voor in je camperbus

Een camperroute langs de Douro in Portugal

Met de camper van Porto naar de Algarve in een week

Kris-kras met de camper langs de hoogtepunten van Zuid-Frankrijk

De leukste accessoires voor in de camperbus

Combineer een vertrek met de veerboot vanuit de haven van Toulon met een paar dagen in de Camargue of aan de kust van Cassis en La Ciotat.

Ook leuk, vanuit Sardinië oversteken naar Corsica voor een rondreis van 3 weken, zoals Mariska van Reismonkey deed

Nog meer ideeën voor roadtrips in Europa