Albanië: doen tijdens een roadtrip van een week met de camper!

Wist je al dat je HET vakantieland van 2024 ook heel goed met de camper kunt bezoeken? Maar waar moet je heen en wat kun je doen in Albanië? Ik geef je inspiratie voor een roadtrip van een week door dit vakantieland langs de mooiste bezienswaardigheden. Bij deze route rijdt je het land binnen vanuit Noord-Macedonië en ga je verder in Montenegro. Laat je verbazen door de indrukwekkende groen-blauwe natuur in Albanië, afgewisseld met historische stadjes en een bijzonder gevarieerde cultuur.

Dag 1: Rijd naar Berat

Wij reden met onze camperbus Albanië binnen vanuit Radozda in Noord-Macedonië. Meteen een cultuurshock, dit was toch wel heel anders dan wat we in Noord-Macedonië en Servië gezien hebben. Bij de grens zien we gelijk de befaamde geschutskoepeltjes van oud-dictator Enver Hoxa, die vond dat iedere Albanees in zo’n koepeltje op de vijand moest kunnen schieten. Even side-step: Albanië is wel een Balkanland, maar geen land van het voormalige Yoegoslavië. Ze hadden hier een eigen dictator, die zo mogelijk nog gekker en erger was dan Tito.

Nog een cultuurverschil: gelijk overal langs de weg handmatige ‘wasstraten’. Het valt meteen op dat Albanië nog weer wat armer is. Veel herders langs de kant van de weg en oudere mensen die het land bewerken met een sikkel. Of voorbij komen op een paard. Prachtige natuur, dat ook.

Doen in Albanië: de bezienswaardigheden van Berat

Berat, de stad van de duizend ramen, in typisch Ottomaanse bouwstijl. Berat was mooi. Bovenop de heuvel lag het kasteel. Weer een kasteel? Met pap in de benen? ‘Ach, we proberen het gewoon en zien wel hoever we komen.’ En we zijn niet goed in opgeven als we eenmaal beginnen. Misschien dat de heerlijke geur van jasmijn, kamille en andere bloemen extra motivatie gaven. En zelfs op mijn sandaaltjes was het ’t waard. Want het uitzicht vanaf dit hoog gelegen kasteel is fantastisch

Het Onufri museum was nog net open, in de grootste kerk in wat ook wel de wijk Kalaja heet, ook in het hoger gelegen kasteel. Hier zagen we veel oude iconen. De andere kerken waren (al) dicht. Al las ik later dat je in het museum kunt vragen of ze voor je geopend worden. Ook liepen we met veel plezier deze wijk met haar mooie uitzichten en kronkelende steegjes rond.

Andere bezienswaardigheden in Berat

Voorzichtig (want glad) liepen we de heuvel af naar de oude Islamitische Mangalem wijk. Daar zijn een aantal moskeeën die we van buiten bewondert hebben. Waaronder de oudste Albanese Sultan Moskee uit de 16e eeuw. Eten wilden we bij het veelvuldig aangeraden Homemade food Lili. Maar die was helaas vol. Dus werd het Beratino Restaurant. 25 euro, 3 lekkere gangen en een halve liter weinig bijzondere huiswijn. Ten slotte sloten we af met een drankje op de Boulevard Republika, bij Shtepia e Kafes Gimi. Vanaf daar hadden we mooi uitzicht op de hoger gelegen stad bij zonsondergang!

Wel apart, volgens de gegevens is 60% van de bevolking islamitisch. Toch zijn de meeste vrouwen op straat hip, redelijk bloot en zonder hoofddoek gekleed. Anderzijds zien we soms ook terrassen en restaurants waar alleen mannen zitten. Tijdens de lunch onderweg was dat ook al zo. We weten nog niet waarom dat is. Liever loop ik dan zelf door naar een terras waar ook vrouwen zitten.

Met de camperbus bij Riverside Camping in Berat

Riverside betekent niet dat deze camping direct aan de rivier ligt, maar wel aan de kant van de rivier. Er ligt nog een drukke weg tussen. Oordopjes mee dus. Verder is het een nette camping. Ik had in ieder geval de beste douche tot nu toe: goede straal en warm! We werden ontvangen met een bordje met appels. Veel campings in de Balkan hebben toch wel een soort welkomstgeschenk.

15 euro per nacht is bovendien niet duur. Het is wel echt een wat kalere stadscamping. Het natuurgevoel is ver te zoeken. Dat maakte niemand wat uit, want de camping kwam alsnog vol te staan. En dat in het voorseizoen. Dus kom op tijd, of reserveer. Je kan om de heuvel naar Berat lopen, fietsen vonden wij toch wat handiger en sneller!

Dag 2: Via de Osumi Kloof naar Gjirokäster en waarom je Google Maps niet altijd kunt vertrouwen in Albanië

Op dag twee van onze roadtrip-route door Albanië, wilden we via de Osumi-kloof naar Gjirokäster rijden. Wat een prachtige kloof. Onderweg zijn er meerdere uitzichtpunten over deze kloof die tussen de 80 en 120 meter diep is.Een wandelpad naar beneden hebben we helaas niet kunnen ontdekken, dus we moesten het doen met prachtige uitzichten.

Waarom je Google Maps in Albanië niet altijd kunt vertrouwen? (sorry Google!) Het was de bedoeling dat de Osumikloof een tussenstop onderweg naar Gjirokaster zou zijn. Maar wat bleek: we moesten bij de Osumikloof met onze camperbus een gammele brug over. Eerst maar even te voet verkennen, want we zagen er veel mensen over lopen, maar niemand rijden. En daarna volgde een weg die volgens anderen op de brug alleen voor off road auto’s is. Toen viel ons pas op dat het er klein bij staat in Google maps. Tom was niet bang, maar de reviews van die weg waren verschrikkelijk! We moesten dus weer helemaal terug naar Berat! Tja, of dat het nou helemaal waard was? Omrijden wel, maar dit is gewoon 3 uur in de camper zitten om weer bij Berat uit te komen… Wel ook via een prachtige route.

Je zou ook een dagtocht vanuit Berat naar de Osumi-kloof kunnen overwegen. Want je kunt er ook raften! Wel alleen van 1 juli tot 1 november als het water er laag genoeg staat. Helaas niet toen wij er in het voorseizoen waren.

Doen in Albanië: smikkelen & slapen bij restaurant The Barrels bij Gjirokäster

Restaurant The Barrels – Te Fuçitë is een restaurant én gratis camperplaats bij een wijngaard in de buurt van Gjirokäster. De camperplaats is eigenlijk de parkeerplaats, aan de andere kant van een (rustige) openbare weg. De eigenaar laat wel de toiletten van het restaurant open als er campergasten zijn. De wijngaard is wel een idyllische plek: eten onder de wijnranken, met uitzicht op de omringende bergen en de wijngaard met hilarische kalkoen met territoriumdrift. En daarna je camper inrollen voor een overnachting.

Wijnmaken in Albanië is een vrij jonge discipline, want onder Hoxa mocht er decennialang geen wijn gemaakt worden. De wijn is dus ook nog niet om over naar huis te schrijven. Het eten des te meer. Ga vooral voor de mixed traditional platter met veel lekkere hapjes. We gingen best uitgebreid uiteten voor 5400 lek, omgerekend zo’n 50 euro.

De volgende ochtend trok het lokale leven aan ons voorbij over de weg. Een stelletje lachend samen op één fiets, oude brommertjes, de lokale dorpsexentriekeling en een herder inclusief schaapskudde. Aan de ene kant een beetje genant terwijl wij daar zaten met ons bakje yoghurt met cruesli. Maar ook genieten.

Dag 3: Van Gjirokäster naar Ksamil via de eerste Blue Eye

Wat een onverwachts leuk stadje. Oké, het staat natuurlijk ook bekend als één van de highlights om te doen in Albanië. Alleen had ik dit niet verwacht. In eerste instantie imponeert vooral de burcht boven de stad. Maar er is meer in dit stadje te ontdekken.

De Cold War Tunnel in Gjirokäster en een boeiende rondleiding

Eerst kwamen we een bordje tegen met tickets voor de cold war tunnel. Daarmee had ik Tom al lekker meegemaakt voor ons bezoekje. Dus daar meteen heen. Bovenaan was iemand die ons in zijn beste Engels (en dat was niet heel verstaanbaar) vertelde dat de tour in 5 minuten ging starten en dat tickets 200 lek kostten. Beetje vreemd. Maar hij had de sleutels, dus we vermoeden dat het toch wel officieel was.

Interessant was deze rondleiding waarbij we de enige twee deelnemers waren ook. Dictator Enver Hoxa was zo bang voor een kernoorlog dat hij bunkers liet bouwen voor iedereen. Al was deze bunker slechts bedoelt voor 200 officials van de regio. Om de spanning te verhogen mochten de lichten uit en mochten we met de lampjes van onze telefoons naar het waterbassin klauteren.

Verder vertelde onze gids uitgebreid dat Albanië nu een democratie is, maar dat praktisch gezien nog steeds dezelfde elite aan de macht is. En dat de economie draait op toerisme en cocaïne. Nee, heel enthousiast over de staat van het land was ie niet. Wel over religie in Albanië. Want door alle jaren waarin religie verboden was, is er volgens onze gids een eclectische mix ontstaan waarbij alle feesten door elkaar worden gevierd: van suikerfeest tot kerst. Niemand heeft ook veel kennis van religie. Behalve misschien de geestelijken, die onderling goede relaties hebben en samen koffie drinken. Zo kan het dus ook.

Ook doen in Albanië: het centrum van Gjirokäster bezoeken

Gjirokaster verkeerd overigens in prima opgeknapte staat. Dus na de rondleiding door de Cold War Tunnel gingen we koffie drinken bij een gezellig tentje. Daar kreeg ik zelfs een ansichtkaart voor mijn uitspraak van het woord valemenderit (dankjewel), maar Tom kreeg het advies vooral nog even te oefenen). En hop de klim naar het kastee maken. Dat staat er al sinds de 12e eeuw. Maar het meeste stamt uit de 19e. Veel gebouwd door de Turkse overheersers. Het meest intacte kasteel tot nu toe. Mooi! We hebben er een uurtje rondgelopen en genoten van het uitzicht.

Terug in het dorp nog shoppen voor leuke souvenirs, want er zijn echt veel en divers winkeltjes in dit Albanese stadje. En waar te lunchen? We zagen een stelletje buiten zitten bij een klein restaurantje en vroegen hen of het eten goed was. ‘Ja’, zeiden ze volmondig. En tijdens de lekkere lunch raakten we verder met ze in gesprek. Een heel enthousiast Zwitsers-Bosnische stel dat ons alvast tig tips voor Sarajevo gaf.

Toeristisch is het wel in Gjirokäster. Maar stiekem vinden we dat is soms ook wel weer gezellig en alle mensen die we hier ontmoetten waren nog vriendelijk en niet toerisme-moe.

Ook doen op deze dag in Albanië: Naar de eerste Blue Eye bij Sarandë

Op weg naar de kust vanuit Gjirokstër kom je praktisch langs Syri I Kalter, oftewel de Blue Eye van Sarandë. In goed Nederlands is hier de bron met het blauwe oog. Nouja, op 2 kilometer wandelen van de parkeerplaats, waar je 200 lek voor betaald. 24 uur parkeren met de camper is hier ook mogelijk, maar er zijn geen douches en toiletten.

Ben je omhoog gelopen naar de dam, dan betaal je nog eens 50 lek toegang per persoon. Bij de dam zelf lijk je ook te kunnen parkeren, maar dan moet je wel eerst in staat zijn de lager gestationeerde parkeerwachters te omzeilen. Daar is trouwens ook een restaurantje.

De wandeling naar de bron is wat saai: want verhard fietspad en voetpad naast een weg die bijna niemand mag gebruiken. Op het verharder pad zijn wat kleine klimmetjes en afdalinkjes. Vlak voor de bron wordt de wandeling mooi en onverhard, met een brug over een super helderblauwe rivier. Ook de bron is prachtig en heet niet voor niet blue eyed: je ziet duidelijk een bron met een blauw oog in het midden!

Verwar deze Blue Eye trouwens niet met de Blue Eye die bij Theth in de buurt ligt. Die is bij een waterval en hier kun je wel prachtig naartoe hiken. Over deze wandeling lees je verderop in dit blog meer.

Doen: relaxen aan het strand van Ksamil in Albanië

Eindelijk arriveer je aan de Albanese kust. En wel in wat ze Ksamil noemen. Deze kust is behoorlijk volgebouwd. Ook zijn er her en der hippe strandtenten. Het oogt een beetje als een foute badplaats in Spanje of Turkije. Maar dan wel met enorme gaten in de weg, dus goed oppassen als je fietst!

Tijd voor een cocktail en pootjebaden. We hebben er ook gegeten met mooie zonsondergang, waarbij we Corfu ook zagen liggen. De Griekse grens is heel dichtbij, maar we gaan er niet over. Dat eten deden we bij Guvat Mediterranean Bar & Restaurant. Dat was lekker eten en redelijk betaalbaar: 5100 lek voor 2,5 gang met verse vis en een karafje (goede) huiswijn. 2,5 gang? Ja, de porties waren weer groot, dus samen een dessert gedeeld.

Daarna cocktails drinken bij Vamos, een cocktailbar die eruit ziet als beachbar, maar niet aan het strand ligt. Wel een populaire plek bij toeristen, maar gelukkig geen kitscherige toeristenfuik.

Waar overnachten in Ksamil?

De eerste camping die er volgens Park4Night zou zijn, leek wel te zijn weggespoeld. Zoveel rotzooi! We hebben niet gekeken of het om de hoek alsnog wel een fatsoenlijke camping zat. En alhoewel er volgens Park4night twee goede campings/camperplaatsen in Ksamil zitten, besloten we daar niet voor te gaan. Want op de foto’s leken dat een soort ingebouwde stadstuinen.

Camping Oni lag iets buiten de stad, iets meer in de natuur. Apart was het wel. Heel toevallig stonden de Nederlanders met de gehuurde 4×4 met daktent die op de parkeerplaats van onze vorige overnachtingsplek bij The Barrels stonden er ook. Verder niemand.

De eigenaar ging nog wat hooi verplaatsen, zodat onze camper beter kon staan. De douches waren koud, maar het was inmiddels wat warmer weer, dus kon ik er iets beter tegen. Het toilet is zo’n hurkding.

De volgende ochtend moest ik 1200 lek afrekenen in het winkeltje van de camping. Wat het doel van deze winkel is? Campingwinkel? Buurtsuper? Een derde van de schappen was gevuld met een onduidelijk assortiment. Misschien dat het in het hoogseizoen beter gevuld is.

Dag 4: Bezoek de archeologische opgravingen van Butrint en rijdt de SH8 langs de kust

Butrint heeft al Griekse sporen van bewoning uit 400 voor Christus. Maar is ook bewoond door de Romeinen. Latere opgravingen dateren uit de Byzantijnse tijd. Er staan zelfs ook Venetiaanse bouwwerken. Butrint geeft je een fascinerend kijkje door meerdere millenia heen en is daarom ook UNESCO werelderfgoed. Echte molloten herkennen Butrint natuurlijk meteen, aangezien een spel van Wie is de Mol hier plaatsvond.

De bordjes in Butrint geven goede uitleg. En de route is vrij duidelijk. Een gids is dus niet nodig. We hebben voor ons gevoel maar één Byzantijnse kerk niet kunnen vinden. En we waren volgens mij niet de enige twee met dat probleem.

Ga op tijd, of juist wat later, om de groepen te vermijden. Want dit is een van de belangrijkste bezienswaardigheden in Albanië. En één van de grotere archeologische sites van Europa. Al bezoeken die groepen vooral de centraal gelegen highlights van deze site. Neem je de moeite daarbuiten te kijken, is het al snel een heel stuk rustiger. Trek ongeveer 2 uur uit voor het bezoek.

Rijd de mooiste kustweg van Europa: de SH8 in Albanië

Van Butrint naar Vlora reden we over de SH8. Een van de mooiste kustwegen die we ooit gereden hebben met onze camperbus. Want de bergen aan de kust zijn al snel heel hoog, dus de vergezichten prachtig. En een aanrader voor molloten, want er zijn maar liefst 2 wie is de mol-locaties langs deze weg. De onderzeeboothangaar en het kasteel van Porto Palermo. Hoe lang dit stukje kust nog enigzins ongerept blijft? We zagen al veel resorts in aanbouw helaas.

Dag 5: Rustdag op de camping in Vlora na al het doen in Albanië

Aan het einde van dag 4 zijn we terecht gekomen op de camperplaats naast camping Vlora, Rezidenca Gekodhima Camping, gelegen bij een restaurant.

Dat restaurant is dan ook gelijk het nadeel. Want daar draaien ze muziek en de eerste avond werd er een enorme touringcar geparkeerd. Verder is het hier druk. We konden kiezen om of pal naast het toiletgebouw voor de wasmachines te staan. Of om een aantal parkeerplaatsen voor onszelf te claimen. We kozen voor het laatste. We hebben nu ook enigzins zeezicht.

Verder zijn de faciliteiten voor de verandering wel goed op orde. Warme douches, afwassen met warm water. Een goede plek voor een rustdag. Even lekker het beddengoed wassen en zelf op een strandbedje met parasol liggen (met z’n tweetjes is dat 1000 lek). En dan aan het einde van de dag uiteten in het restaurant. De camping is trouwens 20 euro per nacht.

Er zijn twee supermarkten op loopafstand. Voor verse groenten en fruit moesten we echter 10 minuten fietsen. Gelukkig is het hier weer redelijk vlak. Het grote gemis van Albanië wordt hier duidelijk: alhoewel we leuke stadjes in het binnenland tegenkomen, ontbrekende de gezellige kustplaatsjes die je wel tegenkomt in bijvoorbeeld Montenegro of Slovenië.

De ACSI-kampeerreis op de camping

Op de vijfde dag hadden wij dus een rustdag aan zee na al het doen in Albanië. Toen kwam er een enorme groep van een Nederlandse ACSI-kampeerreis aan. Zo’n zelfde groep als dat omroep Max volgt bij het televisieprogramma ‘We zijn er bijna’. Humor om zo’n zelfde groep eens in het echt te zien. Het ACSI-parasolletje wordt opgezet en langzaam stroomt de camping vol. En ja, er zitten er twee in de schaduw voor het toiletgebouw te koekeloeren en te becommentariseren hoe de rest arriveert.

Ze applaudisseren voor degenen die een duik nemen in de frisse zee. En ’s morgens is er een man die iedereen luidkeels goedemorgen wenst en vraagt hoe iedereen heeft geslapen. “Tja, niet zo goed,” klaagt een vrouw, “weer niet…!” Waarna goedbedoelde adviezen worden uitgewisseld. Terwijl ik dit hoor, sta ik mijn nachtbeugel te poetsen. De man naast mij zijn gebitsprothese… wat een vermaak!

Allerlei dingen doen in Albanië op weg naar Dürres

Op dag 5 gingen we langs de kust alweer een stuk noordelijker in Albanië, op weg naar Dürres. We besloten niet het kleine stukje landinwaarts richting de hoofdstad van Albanië, Tirana, te gaan. Tirana was ons door velen afgeraden als een weinig interessante stad. Dus kozen we ervoor ons te focussen op dat wat Albanië wel interessant maakt: natuur en historie.

St Mary klooster in de Narta lagune

Veel informatie kan ik niet vinden over het St Mary klooster in de Narta laguna. Behalve dat het Byzantijnse klooster uit de 13e of 14e eeuw stamt. Een monnik vertrok net met de auto toen wij aankwamen. Het ligt om het kleine Zvërnec eilandje in de Narta lagune. Je loopt erheen over een steiger. De ligging is fotogeniek, het klooster heel schattig en de iconen binnen mooi. Hier in de buurt schijn je lekker vis te kunnen eten, maar wij waren er rond koffietijd.

De archeologische site van Appollonia

Naar Appollonia ga je natuurlijk voor de vele opgravingen. Op deze heuvel waar de Grieken al in 500 voor het begin van onze jaartelling een stad hebben gesticht. Dat het museum dat erbij hoort in een prachtige Byzantijnse kerk en klooster zit, is bijvangst.

Van het oude administratieve gebouw uit 200 na Christus is de façade gerestaureerd. Tom vond het gebruikte beton lelijk. Maar ik vind dat je zo goed kunt zien wat oorspronkelijk is en wat niet. Het was toch wat drukker dan verwacht. Veel touroperators nemen deze site toch wel op in hun programma. En ook zagen we weer de gebruikelijke schoolklassen op schoolreisje. Toch waren er ook rustige momenten en plekken. Op de site vind je twee restaurants voor lunch.

En toen we vlak buiten het terrein het pad naar het Amfitheater namen, liep er niemand anders tussen de kruidige en bloemrijke velden. Bij het Amfitheater vonden we dan ook een landschildpad.

Let op, kom je vanaf Vlore, dan zijn er twee afslagen die je kunt nemen op de snelweg. Wij namen de eerste. Dan moet je 700 meter naar de ingang lopen. Wel 700 mooie meters, door de velden en schaapskuddes. Met de tweede afslag kom je naar verwachting wel op het parkeerterrein vlak bij de ingang. Wil je nu niet helemaal naar het zuiden van Albanië rijden, dan vind ik Appollonia een prima alternatief om te doen voor Butrint. Anders, maar ook mooi!

Kamping Pa Emer vlakbij Dürres

Toen we aankwamen bij Kamping Pa Emer ging alles wat chaotisch. Ondanks dat deze camping mij via Facebook was aangeraden. De vader van de eigenaar sprak nog het beste Frans. Het was onmogelijk duidelijk te maken dat ze op de e-mail die ik had bevestigend hadden gereageerd dat we een plek met zeezicht konden krijgen. Het plekje dat we toch hadden uitgezocht werd toch weer toegekend aan een Duitser die een fractie van een seconde voor ons de camping op reed.

Toch vonden we een plek, of was het geen plek? We stonden in het zand, aan het strand. Tijdens het inchecken sprak zijn vrouw in 4 talen door elkaar. Of ik wist dat de plekken aan het strand voor minstens 2 nachten waren? Nee, antwoordde ik, dat had haar man niet gezegd. Nouja, geen probleem. Ik moest mijn id-kaart afgeven om weer op te halen bij uitchecken. Dus ik gaf haar mijn ov-chipkaart, weet zij veel…

Ik sprak een Duitse mede-campinggast, die vertelde mij dat deze camping 4 jaar geleden nog maar 5 plaatsen had. En dat er nog geen campingeiland was. Nu zijn daar ligbedjes voor de campinggasten en een goed restaurant. De camping heeft best goede faciliteiten: warm water, toiletpapier. En zelfs een campingwinkel. Maar daar zijn we niet geweest. Nadeel, alles is hier cash. Terwijl we juist wat lek hadden uitgegeven voor de laatste dagen. Gelukkig accepteren ze hier ook euro’s.

Dag 6: Naar Theth via het Skanderbeg Mausoleum

Op dag zes maakten we eerst een tussenstop bij het Skanderbeg Mausoleum in Lezhe voordat we naar wandelparadijs Theth doorreden. In eerste instantie wat lastig vindbaar. Maar toen zag ik het aan de overkant van het park liggen, want ik herkende deze plek nog uit Wie is de Mol.

Skanderbeg (de bijnaam van Gjergji Kastrioti) is de nationale held van de Albanezen. In de 15e eeuw won hij in meer dan 20 jaar tijd alle 25 veldslagen met de Ottomanen, door de juiste allianties te smeden. Hier, op deze plek volgens het plakkaat. De caissière in het hokje bij de ingang van het park reageerde in eerste instantie wat geïrriteerd op de vraag of we kaartjes konden kopen. Ja, voor 400 lek konden we naar binnen met z’n tweetjes. Even wachten, dan liep ze met ons mee die kant op, om de deur open te doen.

Misschien was ze wat nukkig vanwege de enorme toestroom van Nederlanders, en ze dus regelmatig heen en weer moet lopen. Maar toen we een aantal geïnteresseerde vragen stelden over de plek, ontdooide ze zeker. En ze vroeg ons vervolgens om het spel van WidM uit te leggen. En legde die weer uit aan een Albanese familie, die ook eens kijkje kwamen nemen nu de deur toch open stond.

Smaakvol opgeknapt, dit mausoleum voor de nationale held. Want nadat Skanderberg overleden was aan malaria, werd dit gebied alsnog veroverd en het Byzantijnse kerkje door de Ottomanen verbouwd tot moskee. Enver Hoxa herstelde het mausoleum uiteindelijk weer in ere. Maar sloopte alle geloofselementen eruit. Behalve dan een half verwoest icoon. En de fundering van de minaret.

Doen in Albanië: wandelen in paradijselijk Theth

Eén ding stond bovenaan onze wishlist voor Albanië: hiken in Theth. Helaas waren de weersvoorspellingen voor Theth slecht. En aangezien het in de bergen ligt, zou dat zomaar kunnen kloppen. Dus boekten we toch maar een guesthouse. Om vervolgens 2 dagen stralend weer te hebben. Op wat gerommel in de verte na. Waarschijnlijk hebben we het omgekeerd gejinxed. Nou, liever dit dan met de voorspelde regen en onweer in de camper.

Alleen de weg naar Theth is al prachtig. Tegenwoordig volledig geasfalteerd, zodat je zo naar Theth kunt rijden. Is je camper groter dan een camperbus, zouden we wel overwegen het niet te doen. De weg is erg smal en bochtig en je komt regelmatig tegenliggers tegen.

Na aankomst in Theth in Albanië deden we de hike naar de waterval. Ik begreep van de dame van het guesthouse dat deze 1.5 uur zou duren. Maar wij deden er 2.45 uur over, met een omweggetje en fotomomentjes en boulderend door de rivier voor een andere weg terug. Volgens Tom had ze enkele reis bedoeld. In Theth kun je nog veel meer en veel langere hikes maken. Legendarisch is de eendaagse hike tussen Valbona en Theth. Maar dan moet je wel in staat zijn om een dag te hiken. En dat ben ik wegens blessures sowieso niet.

Dag 7: Maak een hike naar de Blue Eye in Theth

Voor de ochtend stond er een hike naar de blue eye Theth gepland. Juist ja, weer een blue eye, al is deze met waterval in plaats van bron. Deze hike duurt vanuit Theth zo’n 7 uur, heen en terug. Maar sinds de asfaltweg is doorgelegd naar Nderlysaj kun je ook daar parkeren en heel wat kilometers en uurtjes besparen. Alhoewel asfalt? Er liggen al veel stenen op de weg en het is nauwelijks tweerichtingsverkeer te noemen. Maar de weg en het uitzicht is weer prachtig.

Het zou 40 minuten lopen zijn naar de blue eye, maar het kostte ons zeker een uur enkele reis. Het beginstuk is makkelijk, het wordt daarna wel pittiger. In de Blue Eye Thet mag je wel zwemmen, maar het is smeltwater, dus zoooo koud!

Verrassing, ook hier is tegenwoordig een restaurant. Aan de overkant van een bruggetje dat niet zo misstaan in ’s werelds gevaarlijkste voetpaden. Toen weer terug gelopen naar de parkeerplaats. Langs een iets fijner bruggetje dat je wel kunt herkennen van ‘We zijn er bijna’, vlakbij de parkeerplaats. En daar gestopt voor een lekkere lunch. Want nee, je hoeft geen lunch uit Theth meer mee te brengen. Wel kwam er onderweg een slang het voetpad over gekronkeld. Want veel natuur is het nog steeds.

En maak een rondwandelingetje door Theth

En dorpje Theth heeft ook nog z’n charmes. Zoals de kulla toren waarin aanstaande slachtoffers van bloedwraak deze vroeger konden afwachten. Het bijzondere kerkje in fotogenieke omgeving. En de voetpaden die in Theth overal tussendoor kronkelen, waarvan je maar moet gokken waar ze uitkomen.

Dus ja, ga snel, voordat Theth vanwege de nieuwe asfaltweg uit z’n voegen barst. Er wordt volop gebouwd en guesthouses worden uitgebreid. En er zijn ook steeds meer campings, waar we achteraf toch net zo lief hadden gestaan. Het afval is een serieus probleem aan het worden.

Accommodatie: Gurra Family Guesthouse in Theth

Er zijn veel guesthouses in Theth, wij kozen voor Gurra Family Guesthouse. Er zijn meerdere guesthouses met die naam… Het is nog in aanbouw, maar niet alles wordt even goed aangelegd. Wel comfi bedden! Bij het guesthouse konden we aanvallen op een uitgebreid menu voor 1800 lek pp. We kregen soep, lekkere sour cream, salade, gegrilde groenten, bladerdeeghapjes en varkensvlees. Bij het ontbijt kregen we wat fruit, een soort kruising tussen oliebollen en pannenkoekjes met jam en honing, en een soort hele lekkere scrambled eggs.

Tijd om Albanië te verlaten bij lake Shkodra/lake Skadar

Deze reis van Albanië was onderdeel van onze Balkan-roadtrip van een maand met de camper. We reden het land binnen na 4 dagen Noord-Macedonië. Bij deze route is het meest handig om van Albanië naar Montenegro te reizen via het meer van Shkodra, of aan de Montegrijnse kant: lake Shkadar. Als je tijd hebt, maak dan een stop bij het kasteel van Shköder voor een prachtig uitzicht. De grensovergang duurde bij ons wat langer dan dat we tot nu toe gewend waren van de Balkan. Maar er werden wel wat grapjes gemaakt aan de Montegrijnse kant.

Was een week genoeg voor alles wat we wilden doen in Albanië? Hoewel we flink wat hoogtepunten van Albanië hebben kunnen zien en doen, hebben we ook wat dingen moeten overslaan. Zoals met de veerboot over lake Komani, de thrown sand en Tirana. Ook wel dingen waarover de meningen verdeeld waren of ze de moeite waard waren. Maar we komen zeker ooit nog eens terug in Albanië voor de rest. In een rondreis moet je nu eenmaal keuzes maken.

Liever een georganiseerde reis door Albanië?

Verschillende reisorganisaties beiden reizen aan door Albanië, individueel of met een groep.

• Ga op begeleide kampeerreis door Albanië met ACSI
• Of maak met ACSI een begeleide kampeerreis door Bosnië, Montenegro en Albanië
• Ook met Djoser kun je op groepsreis door Albanië
• Riskja Travel biedt kant-en-klare individuele rondreizen door Albanië aan of bouwstenen voor een Albanië reis, waarbij je ook veel van bovenstaande bezienswaardigheden kunt aandoen
• Ook bij TUI vind je rondreizen door Albanië

Meer over reizen door Albanië

Wij reden met de camper naar Albanië. We maakten er een roadtrip door een groot deel van de Balkan van. Het verst weg gelegen punt is Butrint en dat is vanaf Utrecht zo’n 2400 kilometer rijden als je rechtstreeks zou gaan, in 28 uur. Het dichtsbijzijnde punt is Lezhe, dat is zo’n 2100 kilometer rijden in 24 uur. Maar leuker is natuurlijk een roadtrip.

Albanië ligt in het zuidoosten van Europa, nog net voor Griekenland. Albanië is (nog) geen EU-lidstaat. Je kunt hier wel met een ID-kaart naartoe reizen, een paspoort is niet nodig! Qua vaccinaties wordt Hepatitis A en DTP aangeraden. Een reisstekker heb je niet nodig.

Is Albanië goedkoop?

Voor ons Nederlanders is Albanië lek-ker goedkoop. Hierboven deelde ik al wat prijzen met je. Echt luxe uiteten kost 50 euro voor twee personen. Maar als je gewoon uiteten gaat, reken op de helft. Mocht je een keertje een hotel willen boeken, dan kom je voor 50-60 euro per nacht een heel eind. Albanië is niet rijk. Verwacht onderweg toch veel Roma-tentenkampen. Maar ook zwerfhonden en veel zwerfafval. Zeker in het verstedelijkte gebied rondom Tirana maakt dit een povere indruk.

In Albanië vind je verschillende religies naast elkaar. Zoals onze gids in Gjirokäster al uitlegde, was religie verboden tijdens het dictatoriale regime. Daarna is er een soort eclectische mix onstaan waarbij mensen zowel het suikerfeest als kerst vieren. En waarbij religieus leiders lekker kopjes koffie met elkaar drinken. Dat gezegd hebbende, zie je onderweg relatief veel moskeën. Maar dat schijnt te komen doordat de golfstaten na de val van Hoxa hun kans roken om de bevolking te bekeren. Dessalniettemin zagen we weinig sporen daarvan op straat. Behalve dat dat sommige cafés duidelijk alcoholvrij waren en je op sommige terrassen weinig vrouwen zag. Maar op andere wel weer. Dus de locals zullen het wel duidelijk weten waar je heen kunt met welk geloof.

Dit vind je waarschijnlijk ook leuk

Route van 6 dagen door Servië met de camper

4 dagen met de camper in Noord-Macedonië

Reisroute van een week door Montenegro

Reisroute van een maand door Balkan met de camperbus

Route van 3 weken met de camper door de Baltische Staten

De leukste campings en camperplaatsen van de Baltische landen

De 5 mooiste hikes van Jordanië onder de 3 uur