Montenegro ligt naast Kroatië, en is eigenlijk het (nog) onontdekte zusje van dit land: een prachtige kustlijn, gezellige stadjes, overweldigende natuur en een ruig binnenland waar je in de winter zelfs kunt skiën. Hoe is Montengro als vakantieland? Hier deel ik mijn aanraders voor dit land met je tijdens een route van een week met de camper, auto kan natuurlijk ook. Wij reden het land in via Albanië en vervolgden onze reisroute door Bosnië, voor een Balkan-roadtrip van in totaal 4 weken. Deze route heeft dus een ander begin- en eindpunt.
Dag 1 Montenegro als vakantieland: Starten bij Lake Shkadar
We reden Montenegro binnen bij Lake Shkadar op de grens tussen Montenegro en Albanië. In het Albanees heet het Lake Shkodra. En sla het zeker niet over als je in Montenegro en/of Albanië bent, want het meer kan zich zeker meten met Cheow Lan Lake in Thailand zo mooi, ik heb mijn ogen uitgekeken! Vooral toen scholen pelikanen voorbij onze boot vlogen. Het was net een natuurdocumentaire. En dat gewoon in Europa.
De tour vonden we via iemand die ons bij het bezoekerscentrum een Sunset Cruise probeerde aan te smeren. Toch maar even zijn nummer genoteerd. De tour van de campingeigenaar bleek 30 euro duurder en geen privétour. Dus toch maar de gok gewaagd en met de eerste meneer in zee gegaan, 50 euro voor 2 uur was de deal. Dat pakte goed uit. De tour vertrok uit de oude vissershaven. Onze kapitein sprak bijna geen Engels, maar was wel vriendelijk en enthousiast. En maakte kettingen van waterlellies voor ons, wat een beetje de standaard toeristische attractie hier is. Maar omdat ze er één per boot maken, heb je meer kans met een privétour dat je de ketting krijgt. Overigens is de boottocht vanuit Albanië iets goedkoper, maar schijnt mooier vanuit Montenegro te zijn.
Staan met de camper bij Autokamp kingfisher of Vranjina
Het was even zoeken, maar we kozen ervoor te gaan staan bij Autokamp Kingfisher of Vranjina. Dat is een camping aan de rivier. En vlakbij het moerasland van lake Shkadar. Gelukkig viel het aantal muggen mee. We waren laat, dus geen plekje direct aan de rivier voor ons.
In de rivier kon je zwemmen, maar dat hebben wij niet gedaan, want we wilden eerst eten. Daarna begon een flinke regen- en onweersbui. De volgende dag was het gelukkig weer zonnig. Maar de camping was al wat modderig en dat werd niet beter met alle regen. De overnachting kostte maar 15 euro. Voorzieningen waren basic, en nog niet genoeg voor de hele camping. Maar ze breiden de sanitaire voorzieningen uit.
Dag 2 in Montenegro als vakantieland: Naar de baai van Kotor via Budva
Op dag 2 van onze tijd in Montenegro als vakantieland reden we naar de baai van Kotor. Via het schilderachtige kustplaatsje Budva. Allereerst kwamen we langs Sveti Stefan, een prachtig eilandje wat alleen is weggelegd voor de rijken der aarde: hier is namelijk een zeer luxe resort.
Wat een schattig plaatsje, Budva. Tijd voor lunch en het kopen van een 500gig (!) datakaart, in 2023 voor 15 euro 15 dagen geldig. Want in Montenegro betaal je overal met euro’s. Het is officieel geen euro-land, maar het is wel hun valuta. En daarna natuurlijk het historische stadje Budva in. Echt zo’n mediterraanse kustplaats, die zich kan meten met knusse plaatsjes in Kroatië, zoals Trogir. Zoiets sfeervols hebben we in Albanië niet gezien aan de kust.
We lunchten bij Bermuda Budva, niet heel bijzonder, maar wel aan het strand en met uitzicht op de citadel. Bij het uberhippe Moritz Eis scoorden we decadente ijsjes met smaken als orange-ginger.
In Budva kun je de oude stadsmuren zien en een aantal oude kerkjes, zowel katholiek als orthodox. En er zijn veel souveniershops en restaurantjes.
Kamperen bij Autokamp Bova aan de baai van Kotor
We reden nog een klein stukje door naar Autokamp Bova aan de baai van Kotor. En hoewel het telkens wat rommelt, hielden de bergen de regen tegen. De camping is niet duur, 15 euro per nacht. Maar dan zijn de douches helaas wel weer eens koud deze Balkantrip. Aan de andere kant van het muurtje is de zee. Helaas dus geen mooi zeezicht vanaf de camper, maar we liepen er wel zo het kiezelstrand op!
De eigenaren zijn vriendelijk, maar eind mei lijkt wel (voor) de start van het seizoen. Ze zijn nog druk bezig alles in gereedheid te brengen. Het plekje is gouden, ze zouden hier zoveel meer uit kunnen halen. De weg horen we niet, wel de klokken van een leuk kerkje. En af en toe een vliegtuig van de luchthaven van Tivat. Maar dat is sporadisch en ook niet midden in de nacht.
Dag 3 in vakantieland Montenegro: Chillen aan het strand en afsluiten in Tivat
In ieder weekje vakantie hoort een rustdag toch? Lekker chillen aan het blauwe water van de baai van Kotor bij Autokamp Bova. En aan het einde van de dag de fiets pakken naar Tivat om een boottocht naar Kotor te zoeken voor de volgende dag. Dat lukte niet, want je moest of op een massale toeristenboot voor weinig, of we konden voor 70 euro per uur een speedboot huren die je 4,5 uur nodig zou hebben.
Wel onze ogen uitgekeken in Tivat, het Saint Tropez van vakantieland Montenegro. Daar gegeten tegenover de jachthaven. In aanmerking genomen dat we midden in de jachthaven dineren tussen de megajachten en winkels van Chanel en Dior valt de rekening van 130 euro mee. Maar voor 2 gangen en 2 drankjes elk is het toch een fors bedrag voor de Balkan. Wel is voor het eerst sinds weken de friet knapperig. Het eten is ook goed, terwijl de porties groot zijn. Tja, voor de oorlog was deze plek ook populair bij Russen en dan moet je wel ruime porties serveren. Hip was het ook wel.
Dag 4 in Montenegro: Beginnen in Kotor en eindigen in Budva
We wilden vandaag in eerste instantie met een huurscooter vanaf de camping naar Kotor. Maar vannacht was het noodweer en de dag begon grijs en grauw. Het was wel warm, maar echt scooterweer was het niet. En omdat de weersverwachting de komende dagen voor dit stukje kust niet al te best was, besloten we helemaal ons boeltje in te pakken en eerst met de camper naar Kotor te gaan en daarna de zon op te zoeken in Montenegro vakantieland.
Vlak buiten Kotor konden we betaald parkeren met de camper en gingen we op een fiets het stadje in. Daar zagen we een prive-speedboottocht naar Peraste en het Our Lady of the Rocks. Anderhalf uur voor 70 euro leek ons een prima alternatief voor de massale boten vol toeristen.
Maar eerst nog ruim een uur Kotor verkennen. Jeetje, wat mooi, maar ook druk! Lekker geluncht met een tortila voor 10 euro. Niet goedkoop, maar de porties waren enorm! Je kreeg wel 2 wraps pp en een enorme berg friet! Het was trouwens best zonnig en warm geworden. Voor 8 euro konden we 260 meter omhoog lopen op de stadsmuren. Die net als in het Kroatië Ston een heel stuk omhoog buiten de stad lopen. Maar daar hadden we niet zoveel zin in op die warme (klamme) middag.
Er lag 1 cruiseschip, maar we hoorden van onze schipper dat er in het hoogseizoen ook wel 2 of 3 cruiseschepen per dag lagen en dat het dan megadruk is. Mei of september waren dan ook de meest geschikte maanden voor een bezoek volgens hem. Hadden wij even geluk dat we hier in mei waren.
Een boottocht door de baai van Kotor: naar Perast en Our Lady of the Rocks
Met de boottocht gingen we naar het mooie Perast. Veel palazzo’s zijn omgebouwd tot luxe hotels. De schattige steegjes lopen echter dwars door die terreinen heen. Hier kun je al die mooie-steegjes-foto’s maken waarvoor Kotor te druk is. Ook was het leuk een bezoek te brengen aan het eiland van Our Lady of the Rocks en het schattige kerkje dat erop staat.
Misschien klinkt dit alles niet zo positief, omdat het zo druk is. Maar de baai is prachtig en wordt vaak vergeleken met een Noors fjord. Mooi dus om om het meer heen te rijden. Ook de stadjes eromheen zijn erg sfeervol. Je moet alleen geen haast hebben om er te rijden en te wandelen.
De camping bij Jaz Beach en uiteten in Budva
Na Kotor hadden we geen zin om naar de vorige camping terug te gaan, al wilden we wel nog even wat zon, zee en strand pakken voordat we het binnenland weer inreden (bij onze keuzes in Montenegro hebben we ons nog wel eens laten leiden door de weersvoorspellingen). Budva vonden we heel gezellig, dus wilden daar nog even langs. Veel keuze in campings is daar helaas niet. Degene bovenaan de heuvel had weliswaar zeezicht. Maar dat was nog een heel stuk lopen naar zee (ook bergopwaarts). Camping Kunjic had gemengde reviews op park4night. Maar uiteindelijk daar toch voor gekozen. Geen zeezicht helaas, maar het hek door en je bent op het Jaz strand. Dus prima voor ons doel, even genieten van de zon voordat we het qua weer onvoorspelbare binnenland ingaan.
De douches zijn warm, de faciliteiten zijn schoon en de eigenaresse spreekt Duits. Geen sloten op de deuren van het sanitair. Maar he, er zijn tenminste deuren, we zijn inmiddels wel wat gewend. Dus prima plek voor 20 euro per nacht.
Jaz strand is nog niet zo ontdekt door buitenlandse toeristen en geeft een leuk inkijkje in het Montegrijnse strandleven. Volgens sommige reviews is het niet authentiek, maar ik denk juist dat dit het echte Balkan-strand is. In de zomer staat het denk ik vol met strandbedjes. Maar nu waren er nog plekjes om je eigen handdoek neer te leggen.
Uitgebreid uiteten in het gezellige Budva
’s Avonds konden we het toch niet laten om de taxi naar Budva te nemen, om daar te eten en sfeer te proeven. Dat kostte ons 10 euro. Ver zijn we niet gekomen in Budva. Ach ja, we kwamen bij zo’n klein restaurantje terecht: Konoba Portun. We hadden geluk dat we heel laat nog een vrij tafeltje buiten konden vinden. Lekker verse visschotel eten (had iets meer kruiden kunnen gebruiken) met een wijntje erbij. En toen ging de keuken al dicht dicht. Personeel kwam ook buiten zitten. De eigenaresse bleef ons wijn schenken. En we kletsten gezellig met haar en andere gasten uit Montenegro. Was na twaalf uur ’s avonds dat ik Tom wegtrok om een taxi terug te nemen. Was het nachttarief al ingaan, nu was de taxirit een schrikbarende 25 euro.
Heel fijn dat we de volgende dag konden starten met een verfrissende duik in het water van Jaz beach.
Dag 5 op vakantie in Montenegro: Naar de Tara-kloof via het klooster van Ostrog
Na een slow start van onze dag 5 van onze roadtrip door Montenegro (zie gisteravond): wow, wat een route om bij het klooster van Ostrog te komen vanaf Budva. Van panoramic route 3 naar panoramic route 1. Panoramisch waren de routes zeker!
Gezien onze staat na gisteren, hadden we geen zin om na aankomst bij het lager gelegen klooster alle traptredes naar het hoger gelegen klooster te klimmen, deel van de pelgrimsroute. Maar toen we naar de parkeerplaats bij het hoger gelegen klooster wilden rijden, werden we halverwege alsnog naar een parkeerplaats halverwege gedirigeerd.
Gelukkig lagen die trappen in de schaduw. We moesten alsnog 10/15 minuten lopen. Weer zeer de moeite waard van een bezoek, net als de kloosters in Noord-Macedonië. Bijzonder hoe dit klooster en deze kerk tegen een enorme rotswand zijn aangebouwd, het is al zou bijzonder als je het ziet wanneer je door de bergen aan komt rijden.
Bedevaartsoord klooster van Ostrog
Het skelet van St. Basil is hierheen gebracht, nadat de Ottomanen zijn rustplaats in Servië hadden vernietigd. Daardoor is het een populair bedevaartsoord bij orthodox christelijken. Die lopen samen in een bonte mix met monniken en toeristen de trappen op en af. Of liggen op dekens voor het Ostrog-klooster. Toen we iemand herkenden die we op de heenweg op de trap hadden ontmoet, besloot ik te vragen waarom iedereen daar lag. Of ze vermoeide pelgrims waren die helemaal vanuit het dal waren gelopen.
Nou, dat niet, maar hij kwam met zijn gezin vandaag wel 400 kilometer uit Noord-Macedonie op pelgrimage met de auto. En op de dekens kon je lekker slapen en genezen worden. Hij deed ons de suggestie zelf ook dekens op te halen uit het klooster voor een tukkie. Maar wij antwoordden lachend: onze camper staat voor ons klaar op de parkeerplaats als we willen slapen. Groot verschil dus met de Balkan-cultuur, want natuurlijk zou het best goed voor ons zijn om even een middagdutje te maken met de kater van gisteren. Alleen geen haar op ons hoofd dat eraan denkt om tussen vreemden op mottige dekens te gaan pitten. En we moesten door.
Op naar Rafting Kamp Kljajevica Luka
Vandaag was namelijk een lange dag rijden, met 225 kilometer op het programma na een ochtend chillen op het strand. We wilden de Tara-brug met eigen ogen zien, dus besloten bij een camping daar tegenover te kamperen: Rafting Kamp Kljajevica Luka. Niet voor het raften op de Tara-rivier, want dat had ik al ergens anders gepland. Ik dook wel op tijd mijn bed in, want ik had knetterende hoofdpijn. Niet alleen van de kater (haha, ik houd er nou over op, maar laat je nooit wijn bijschenken door een Montenegrijn), maar ik had deze dag ook 2 keer mijn hoofd flink gestoten aan de lage doorgangetjes bij het klooster van Ostrog. Het kamp lag er overigens prachtig bij. Tussen de bergen en met deels zicht op de Tara-brug. Dit is dus de eerste manier om de Tara-kloof te verkennen. Gewoon vanuit je camper, tent of caravan. Tel je mee?
Halverwege onze nacht begon het te regenen om niet meer echt op te houden. Vandaar dat alle foto’s nogal grijs en mistig zijn. Maar zo mysterieus, ik moest meteen denken aan Mount Huashan in China.
Nog even over Rafting Kamp Kljajevica Luka: deze kostte 15 euro per nacht, de douches waren warm en het uitzicht mooi. Alleen met de regen die wij er hadden veranderde alles in een enorme modderbende waarbij het glibberen en glijden naar het toiletgebouw werd.
Dag 6 van onze roadtrip in Montenegro: Durmitor National Park en de Tara-kloof
De komende dagen van onze tijd in Montenegro vakantieland staan in het teken van Durmitor National Park en de Tara-kloof: de grootste kloof van Europa, op het diepste punt maar liefst 1300 meter diep en 78 kilometer lang. En ook tevens één van de grootste kloven ter wereld. De Tara-rivier loopt ook door Bosnië, maar is daar minder indrukwekkend.
Nog even over de beroemde Đurđevića-Tarabrug. De brug is gebouwd tussen 1937 en 1940 en is ontworpen door Mijat Trojanović. Bij voltooiing was het de grootste betonnen boogbrug in Europa. Hoe hoog de brug precies is, daar verschillen de bronnen over. Maar meer dan 150 meter, je kijkt dus aardig diep de diepte in om de rivier te zien. En heel leuk om te zien hoe rafters deze rivier bedwingen. In 1942 is de centrale boog van de brug opgeblazen door Partizanen die in opstand kwamen tegen de nazi’s. In 1946 is de brug herbouwd. Het schijnt dat de architect zelfmoord heeft gepleegd door zich van de brug te storen. Dit is de tweede manier om van de Tara-kloof te genieten. Niet zelfmoord plegen natuurlijk, maar over de brug lopen en je verbazen over de hoogte!
Ook mooi: de Osumi-kloof in Albanië
Bezoek in Slovenië de diepste kloof van Europa in een grot
De derde manier om de Tara-kloof te verkennen: ziplinen
Gelukkig was het ook redelijk droog toen we besloten te gaan ziplinen langs de Tara-kloof, op 260 meter hoogte. Bij de camping zit namelijk de langste zipline van Europa. Ik zou meelopen naar de toren om te kijken of ik wel echt zou durven. Vanwege het gewicht mochten we helaas niet samen… toch besloot ik wel te gaan. Op deze langste zipline van de Balkan.
Wat tof! Ik ben iedere dag weer zo blij met de hoogtevreesbehandeling die ik een aantal jaar geleden bij de Kindt-kliniek. Ik lijk iedere keer weer meer te durven. Sta je op Rafting Kamp Kljajevica Luka, dan krijg je 5 euro korting op de zipline.
De vierde manier om de Tara-kloof te zien: hiken
Om de indrukwekkende afmetingen van de Tara-kloof met eigen ogen in volle glorie te zien, wilden we hiken naar het uitzichtpunt op ongeveer 1,5 kilometer van de parkeerplaats van mount Curavac ligt. Hierover vonden we andere reisblogs.
Eén probleem, het goot inmiddels van de lucht, waardoor het relatief makkelijke wandelpad veranderde in een modderige waterval met stenen. Niet heel prettig lopen dus… met kans op nul uitzicht. Maar ook in goede omstandigheden vind ik overigens dat je tijdens het hiken in Albanië en Montenegro goed op het pad moeten letten en weinig om je heen kunt kijken.
We hadden geluk, aangekomen op het panoramapunt trok de lucht wat open. Wow, wat indrukwekkend. En helaas slecht op de foto te krijgen met alle mistflarden. Maar wel de moeite waard. Al waren we doorweekt tegen de tijd dat we terugkwamen bij de camper. Ondanks onze (niet heel professionele) regenkleding.
Geen zin om zo ver te hiken? Met mooi weer vind je dichterbij de parkeerplaats ook uitzichtpunten waarbij je een deel van de Tara-kloof ziet.
En bezoek vandaag nog een hoogtepunt van vakantieland Montenegro: The Black Lake
Sla ook de Black Lake niet over als je toch al in de buurt van het dorp Žabljak bent. Het zwarte meer staat bekend als één van de hoogtepunten van Nationaal Park Durmitor in vakantieland Montenegro. En gelukkig was het droog toen we er aankwamen. Betaal 5 euro entree bij de ingang voor het National Park Durmitor. Daarna loop je zo’n 10 minuten over een asfaltpad. Daar is het best druk met veel groepen.
We wilden een stuk langs het meer hiken. Er werd een educational path aangegeven van zo’n 3 kilometer in 1.15 uur. Maar het pad was zo drassig, en we wilden hierna ook nog naar een uitzichtpunt over de Tara-kloof hiken, dat we besloten de hike rondom het zwarte meer te staken. We hadden het meer gezien. Mooi! Maar het effect van het ‘zwarte’ water zal indrukwekkender zijn op een zonnige dag.
Even lunchen in het dorp Žabljak . Daar kwamen bedelende kinderen aan ons tafeltje staan. Bedelaars zijn we sinds onze Balkantrip veelvuldig tegen gekomen. Maar omdat Montenegro iets welvarender is, dachten we dat het hier minder erg zou zijn. Echter, al bij onze eerste tussenstop in dit land, bij een supermarkt, werden we op de parkeerplaats achtervolgd door kinderen die money, money, money naar ons riepen. Hier dus ook weer kinderen. Sneu, maar we hoorden ook de roddel dat kinderen door Roma’s van school gehouden worden om te gaan bedelen. Geef je ze geld, dan verlicht je tijdelijk hun pijn. Maar houd je ook de vicieuze cirkel in stand om kinderen van school te houden en hen geen betere toekomst te geven. Moeilijk!
Op naar Camp Grab over de P14 door Durmitor National Park
Op naar de andere kant van Durmitor. Hemelsbreed 28 kilometer, maar de in praktijk 2,5 uur helemaal om de bergen van Durmitor National Park heen rijden. Of eigenlijk, er doorheen. Over de grandioze weg p14. Met zicht op de magische toppen van dit park en zelfs in juni nog de laatste sneeuw van het jaar langs de weg: sneeuwballengevecht. Met in de verte een kudde wilde paarden. Wordt vakantieland Montenegro nog mooier?
Om bij Camp Grab te komen, reden we zelfs 200 meter door het niemandsland tussen de Bosnische en Montenegrijnse grens, vast een voorproefje voor overmorgen. We waren bij de grens vergeten te vertellen dat we naar Grab gingen. Dus moesten we weer terug naar de grenspost met knorrige beambten, om te vragen of ze de slagboom naar Grab voor ons wilden openen. Het laatste stuk naar Camp Grab was nogal hobbelen over een slechte gravelweg. De camping bestaat uit een enorme weide. En verder verhuren ze kamers en hutjes aan de rivier. Naast de geweldige ligging, is er nog een reden dat we hier zijn. Maar dat lees je morgen.
Dag 7 in vakantieland Montenegro: raften op de Tara-rivier
Vandaag staat de vijfde manier om de Tara-rivier in vakantieland Montenegro te ontdekken op het programma. Hoe kan het ook anders: raften! Zo in juni, na alle regen, was dit voor ons de meest avontuurlijke raftingtocht die we ooit hebben meegemaakt. We waren denk zo’n 2,5 uur op het water en ik vond de hoge golven soms best spannend. Al was het ook heel mooi met alle watervalletjes en het groen om ons heen. Camp Grab stuurde een fotografe mee, zodat we na afloop prachtige foto’s konden kopen.
Bij het boeken van de camping en het raften probeerden ze ons ook diner en ontbijt aan te smeren. Dat hebben we gedaan, want er zijn geen restaurants in de buurt. Maar het is ook erg vet en er is weinig keuze. Gelukkig hebben we zelf ook voor een keer ontbijt en diner meegenomen!
Dag 8: We verlaten vakantieland Montenegro
Theoretisch gezien waren we heel iets langer dan een week in vakantieland Montenegro. Maar op dag 8 vertrokken we in de ochtend al vroeg naar Bosnië. Om Bosnië vanaf Camp Grab in te komen, moesten we eerst weer langs de Montegrijnse douanepost. Daar voorbij weer omkeren en toen werden onze paspoorten afgestempeld en konden we naar de andere kant van de (houten) brug naar de Bosnische douane.
Meer over Montenegro als vakantieland
Montenegro is een heerlijk vakantieland. Het lijkt meer op het Kroatië van een decennium geleden. Nog veel rustiger. De campings zijn nog erg kleinschalig en er zijn dan ook niet de grootschalige voorzieningen die je tegenwoordig op Kroatische campings vindt. Helaas is er ook nog geen grote keuze in campings. Montenegro is een stuk verzorgder dan het armere Albanië. Daardoor oogt Albanië wel exotischer: waar het land nog met de hand wordt bewerkt, mensen op paarden en ezeltjes voorbij rijden en je ook veel minaretten van moskeeën ziet.
Montengro heeft een Mediterraans klimaat. In de winter fris, maar in de zomer warm. Echter, in het binnenland, zoals bij Durmitor National Park kan het juist erg nat zijn! Hier valt veel regen. En in de winter sneeuw, dan kun je hier zelfs skiën.
Nog meer praktische informatie over Montenegro
Je kunt Montenegro bereiken met de auto en camper. Je bent dan ongeveer 1800 kilometer onderweg, iets meer dan 20 uur. Je komt dan vanaf Oostenrijk door Slovenië, Kroatië en Bosnië. Beter maak je er dus een roadtrip door de Balkan van.
In Montenegro betaal je met de euro, terwijl het geen euroland is. Maar het wordt getolereerd dat zij de euro gebruiken, die komen dan ook gewoon uit de pinautomaat. Dan is Montenegro relatief goedkoop voor een euroland. Wel één van de duurdere landen van onze rondreis door Servië, Noord-Macedonië, Albanië en Bosnië. Het was ook een veilig vakantie, al was het vreemd om op een aantal plekken bedelende kinderen tegen te komen (zie eerder in mijn blog). Geloof speelt geen belangrijke rol meer in het hedendaagse Montenegrijnse leven.
Met een ID-kaart of paspoort kom je Montenegro in. Maar met een ID-kaart zijn er wel eisen aan je maximale verblijfsduur. Je kunt met je gewone stekkers terecht in Montenegro. Tot slot heb je wel vaccinaties nodig voor Montenegro. Op de website Nederland Wereldwijd van het ministerie van Buitenlandse zaken lees je meer praktische informatie over reizen naar Montenegro.
Liever georganiseerd naar Montenegro?
- ACSI Kampeerreizen organiseert 2 begeleide rondreizen door Montenegro. Eentje naar Albanië waarbij je door Montenegro komt en eentje die Bosnië, Albanië en Montengro combineert.
- Sawadee organiseert rondreizen door Montenegro
- reisgidsen Montenegro ter voorbereiding van je reis
Dit vind je vast ook leuk!
- week met de camper door Albanië
- 5-daagse reisroute langs de hoogtepunten van Bosnië
- Een roadtrip door de Balkan van 4 weken
- avontuurlijke kampeerreis in Slovenië
- Een route door de Baltische landen in 3 weken
- Week met de camper door Litouwen
- Route van een week roadtrippen door Letland
- Een week roadtrippen in Estland
Thuis in vakantiesfeer blijven? Ga dan voor deze hangmat met standaard
